胜地亮常尔,佳士难屡并。未穷结驷游,遽复扬帆行。
古林郁城隅,石门敞幽清。趁风选浓荫,布席觞群英。
竹凉时自来,残暑骄未平。戒饮今二期,为子杯一倾。
义投不在故,迹远心自萦。念兹徘徊意,时哉树嘉名。
拟作轻离别,如君来去何。诸天忽示态,初地欲生魔。
白社风流少,青林月色多。留将烦恼意,回问病维摩。
小冢轻风舞纸钱,斜阳漠漠草芊芊。非关榆柳无新火,总为人家不禁烟。
叶县天贻白玉棺,滕公石椁在长安。争如谌母祠前树,不受人间泪眼弹。
不尽钟山紫,能令步屧便。涛声柏树杪,晓色桃花前。
娇女怯上冢,贫家轻禁烟。后湖如练白,第少橛头船。
三月一出游季园,千奇万丽攒雕栏。纷纷红紫尽辟易,中有一株白牡丹。
初疑龙池宴,罢舞双成盘。又似洗头盆,暂卸天女冠。
姑射寒生雪肤粟,郁仪风细霓裳单。河宗攻玉乍成斗,鲛室泪珠丛作团。
优钵昙名亦浪语,璚花么么何足观。太真霞脸大醉色,睹此亦学江妃酸。
举觞酬季郎,化工在手汝不难。得非扬州观头逢七七,又何必善和坊里延端端。
即使宋人琢此瓣,百岁那得兹花看。老夫久寂寞,为尔暂为欢。
再进金叵罗,属客莫留残。日落不落天阑干,欲去不去心盘桓,皎然秀色转可餐。
他年倘许蕊珠会,别跨长离胜紫鸾。
君不见岁已在酉魃为虐,五月黄尘恣飘瞥。农家儿女窃愁叹,辘轳殷殷夜不绝。
原草新疑野火烧,山田久作十字裂。我欲伸眉向谁说。
东南转漕匮奔送,西北军声尚澒洞。桑林不闻六事祷,柏梁已上乾封颂。
阴云油油乍东至,远近欢呼声动地。恶风忽从云际起,顷刻荡散归天意。
青袍皂带者何事。中夜不眠坐待旦,三星在空月烂烂。
偶思东海亦可怜,一妇横死枯三年。京师赏罚未足算,李斯痛哭咸阳之市边。
典衣沽酒莫辞贫,野鸟山花无限情。三尺一堆犹自湿,去年人是上坟人。
虎符金印出长安,主圣连登上将坛。百粤旗开鱼鸟色,三吴剑夺女牛寒。
帆樯带日雄争舞,组练衔云静不欢。君去浣花花自发,谁堪小队驻江干。
杨柳梢头扬酒旗,软舆凭着暖风吹。未论天地藏身处,不起儿孙异日悲。