天河荧荧西北转,织女牵牛不相见。由来天上亦别离,何怪人间有悲怨。
世情磷薄恶衰贱,驾车骑马有人羡。少年不得君爱惜,红颜胜人亦何益。
君不见海中鳄,利齿如山逞凶虐。君不见穴中狼,巨口如城当道傍。
君子好生戒苛慝,小人毒害盈刚肠。积尸累累血成堑,意气扬扬了不变。
神人共愤罪恶盈,百骸分裂宇宙腥。君不见董卓然脐侯景灭,万古元凶戒车辙。
出门登山无太行,出门涉水无瞿唐。太行羊肠九折坂,谁道车轮去不返。
瞿唐虎须千丈渊,谁道此中能覆船。惟有人心不可测,当面波澜与荆棘。
我欲剪荆棘、平波澜,出门莫歌行路难。
葡萄酒,黄金卮,玉箫瑶瑟声参差。佳人长袖为君舞,今时不饮将何时。
是与非,得与失,百年都是攒眉日。刘伶一醉死便埋,嗣宗多事犹咏怀。
畏首畏尾身馀几,智士畏名如畏鬼。君不闻隋家白鹤自拔毛,周庙牺鸡啄其尾。
落花一别树,安择清波与污泥。自古皆有死,刀兵床第无高低。
梦中得食醒难饱,夷齐身饿名不朽。流芳一日不易为,遗臭万年安足道。
君不见五陵年少插两弓,左射右射皆能工。金丸如星羽如月,骄马蹴踏鸣秋风。
林中走兽猎已尽,仰面四顾苍天空。千年老鹤青田产,昨日瑶池衔玉简。
未回劲翮排天门,莫使霜毛刺人眼。
隰有桑,阪有漆,朝朝斤斧无虚日。社西老树且千年,于人无益已则全。
美材岂合终弃置,用之贵得逢英贤。昨者公家求大木,匠石顾之蒙见录。
已辞根柢落高云,却伴沙泥委空谷。
行路难,路多岐。青天白日光洞地,出门相背东西驰。
忆昔贫贱时,两情如胶漆。共言生死不相违,握手披肝誓天日。
君今得意成大勋,金章封侯蒙主恩。六曹贵臣却避马,两府官僚趋过门。
一朝富贵谁能及,翻笑傍人百忧集。平生金石安足论,对面云泥不相揖。
世事悠悠安可期,芳春花木秋易衰。冰霜岁寒不改色,却羡南山松柏枝。
锦笙翠蛾心莫疑,色销言忤情遽离。偶投响诺山岳移,背面诋訾孰复知。
川涂忧风备其舟,彼风东西流,波翻浪侧时不休。
泊船倚岸缆树根,彼何者鸟翻然喧,愿置此曲令心烦。
君不见帐前蚊,侵肌啑肉无时停。君不见襟前虱,饮血