九龙山下白日荒,九龙山上愁云黄。中有古坟几千百,泉为鸣咽鸢为翔。
龙钟翁仲烟中卧,危崖瘦石苍苔裹。一片萧疏插素秋,白日黄狐看山坐。
我来纵步深林行,苍山合沓间泉声。古木千寻不枝叶,土垒三尺堆荒荆。
残碑藓蚀无名字,无蹄石马流清泪。墓门老鬼夜半哭,断桥磷火黄昏炽。
斜倾老屋唤谁扶,病柏伛偻枝干疏。春深草色醉黄鸟,月白松涛咽鹧鸪。
尘世沧桑不可料,百年驹隙双丸跳。不如无植亦无封,骚人无处兴凭吊。
呜呼赤松子,黄石公,张良辟谷行相从,遥望三山东海东。
江南江北霏霏雨,渔榜渔罾短短篱。
斜出一枝青鸟外,东风掩映水仙祠。
一棵老梅树,两个大桠叉。未结黄金果,先开白玉花。
春到南枝与北枝,花开的皪照寒漪。
何人似解相怜意,不把东风玉笛吹。
碧波千顷静,夜月一湾新。远岫云封树,前村犬吠人。
百年江海梦,万里雪霜身。微禄乘亲在,宁辞道路频。
春色今方满,名花尔较迟。含芳如有意,呈彩亦当时。
调鼎需仙液,挥毫停凤池。天工知不浅,一夜露华滋。
曾入皇家大网罗,樊笼久困奈愁何。
长于禁苑随花柳,无复郊原伴黍禾。
秋暮每惊归梦远,春深空送好音多。
主恩未遂衔环报,羽翮年来渐折磨。
昨夜群真驻玉舆,白云冉冉袭霞裾。天风吹断仙郎梦,万壑半衔夜月虚。
闲花眼底千千种,此种人间擅最奇。
国色天香人咏尽,丹心独抱更谁知。
齑盐饘粥是清缘,火宅焚空不受煎。枕上黄粱销绿蚁,观中白骨长青莲。
身留蛮触交争国,梦入羲皇极乐天。五十六年吾事毕,时间贪恋总全捐。