吾闻栋明堂者邓林木,山樗不入匠石目。樗诚可弃未若栲,樗在巘兮栲在麓。
侯官少府不屑住,身大如丘嫌矮屋。摆除敝屣归去来,架栲为亭不费筑。
东边瓮牖惯吞月,照见鞠躬进汤粥。哦松那如负米甘,嗤彼空吟莪蓼蓼。
眼前万物尽刍狗,凿混沌死北帝倏。高骑日月游六合,无何有乡暮即宿。
叫文襄公公在天,至今国活犹食肉。封丘厅事仅旋马,光禄之官非太祝。
英公门户郑公笏,田园鬻尽笏不鬻。公孙可寿一百年,公在吾为公作仆。
馆甥归去当登堂,要我作诗诗在轴。
骏缰络卑枝,荼垒巢上干。天鸡立高颠,用口作昏旦。
蠕蠕群动间,机息肯汗涣。开华与结实,纳甲刚百换。
累累缀星曜,终海枯石烂。狡儿饥欲偷,耄王空扼腕。
堂前忽见之,眼眩杂花乱。遂疑渝之源,脉与昆崙贯。
借君报主身,白日生羽翰。飞归拜堂下,修爵进无算。
更祈三青鸟,母徒邈云汉。常立堂东西,如立王母畔。
一笱费一竹,得鱼不盈觔。一笮费千竹,度人纵如云。
费竹有多寡,终非爱竹人。筐成塈落梅,忍杂土与尘。
笾实荐宗庙,凛然对明神。用有贵贱异,能免伐竹频。
尚有汗简编,圣言载谆谆。妙道固有托,蠹朽伤其真。
忆昔得此种,潜夺蟹谷春。竟尔隐其下,人曰竹隐君。
子乃更爱竹,孙尤爱无伦。视竹如视家,谁能乐家贫。
桑梓恭敬止,毛里不属身。丘木有松楸,望之忍为薪。
白凤下啄实,不知在何晨。虽当伶伦来,要使常回轮。
潞江寒欲冰,柳州水如汤。万里赴百粤,十年归番阳。
江头别时儿,今作长髯郎。有力哮如虎,挺身驾长航。
指言百粤路,远在西南乡。衡山高峨峨,洞庭渺茫茫。
借问水穷处,一源判离湘。离合牂合郁,其流遂汤汤。
溯牂且溯郁,是为柳州疆。二州十县地,荣瘁孰主张。
遐迩皆天氓,周室开明堂。颂声如可作,太史纪循良。
江边飞将猛如虎,手持神臂二石弩。白叟呼之立少许,立竹之阴不知午。
叟初栽竹栽一母,母生儿孙孙缕缕。竹知叟恩叟不语,试离竹行数十武。
诳竹无知遂飘举,百里千里析津府。竹谁灌之畚以土,将有兵士环如堵。
叟前呼之竟何取,叟今疾趋若风雨。
寒月出在户,江城雁独飞。愁人不能寐,乡泪忽沾衣。
丘垄十年别,星霜两鬓稀。为言丛桂老,岁莫澹忘归。
大风西北起,江汉云飞扬。相知拓南土,展此万里疆。
飘飘赤羽旗,矫如飞龙翔。前军屯细柳,六师后张皇。
被服华衮裘,杂以明月珰。金相玉其体,文彩自成章。
桓桓虎贲士,左右罗干将。良马亦既闲,翩翩骊与黄。
彤弓卢矢倍,受言宜允臧。一举清吴越,再欣汉道昌。
恩泽沛若霖,闽海俱怀康。讴歌颂明德,乐矣华山阳。
猎火照燕然,匈奴寇朔边。昨夜飞符至,将军出酒泉。
鱼丽天阵合,狐塞伏兵连。一鼓旄头落,长驱捉左贤。
横行黑山外,凯入武威川。万古清沙漠,常令无塞烟。
五垒神兵下玉门,倒倾西海蹴昆崙。轻车夜渡交河水,斩首先传吐谷浑。
远逐胡兵浃夜行,平明深雪陷龙城。
重围三日无炊黍,犹突龙骓溃虏营。