竹根茅屋两三间,大阮风流尚可攀。林暝参差随落照,野凉萧瑟动秋山。
骚人载酒春相过,稚子分泉夜独还。从此不经州县路,满城桃李为谁颜。
草木抱真性,植根良独异。当其枯槁时,众目安能识。
藉此星星火,可以格上帝。鼻端绝往来,混然在一气。
氤氲托冥会,非关有夙契。欲索已寂如,肺腑无不至。
彼此本同源,静中得其理。何亲复何疏,当入枯鱼肆。
湖南风土异中州,岁暮萧萧雨不收。黄叶未全凋老树,青林犹自满层丘。
传闻累岁都无雪,祇觉三冬总似秋。却忆故乡天道正,迎霜已著禦寒裘。
孤舟何处兴堪携,红树千山野水西。
别路鸿声天外小,荒江帆影望中迷。
到楼残笛兼秋听,向壁新诗倚醉题。
我有相思寄流水,寒潮唯到白沙溪。
日暮寄宿在田家,谷口南风生枣花。田夫归来系牛牯,向前问客何乡土。
厨头唤妇具黄粱,树里携瓶沽酒浆。木绵作衾溪石枕,青竹为灯照吟影。
田夫更语妻勿嗔,客子不是寻常人。
移舸含山宿,推篷向月停。茝兰杯夕气,蟋蟀枕秋声。
野咏神襟王,萝衾梦寐清。忽闻歌子夜,江上荡游情。
仙令弹冠东鲁贤,五湖云日鸣花弦。玄圭玉操苍黎慕,明远清文海峤传。
却扇风生翠庭转,停车雨色朱空悬。山厨聊出茅容馔,拂麈高谈及暮天。
云日散高秋,钟鸣五凤楼。面君今日喜,在野十年忧。
下走惭簪绂,前驱愧蒯缑。无能驯鹿性,终尔怯螭头。
世间百色是诳,见中一句成非。花开花落有种,雁南雁北同归。
异乡重九日,难得好怀开。细把茱萸酒,殷勤劝一杯。