柳色溪头相照深,诗翁收拾寄清吟。晚风吹散千丝缕,巧系游人夜夜心。
深院今宵枕簟凉。烛花光。更筹何事促行觞。恼刚肠。老去一蓑烟雨里,钓沧浪。看君鸣凤向朝阳。且腰黄。
天机日与物华新,妩绿柔黄触拨人。
精采只消些子雨,腰肢无着许多春。
兴亡萤苑迷楼梦,荣辱孤山麯院尘。
醒眼年来浑看破,万缘分定不须颦。
魏紫潜绯真正红,天公不管老东风。
紫袍玉带双鱼挂,犹把阑珊造化功。
素色清薰出俗华。腊前花。轩前爱日扫云遮。几枝斜。月淡纱窗香暗透,白于纱。幽人独酌对芳葩。兴无涯。
双双春燕飏云霄,楚国宫深乐事饶。会待急管繁弦际,试取纤条并舞腰。
五柳先生门乍开,宅边植杖久徘徊。陌头遥认颜光禄,诘旦先乘瘦马来。
多愁尤是别离深,折条相赠各沾襟。留住不住居人意,欲去未去行人心。
依依高树出宫墙,摇曳青丝百尺长。愿与宣温万年树,年年岁岁奉君王。
两世吟边友,分携二纪馀。
独怜身老去,及见顶圆初。
间昼烹茶数,炎天人定疏。
久依莲社泊,晤语胜邻居。
括州尊宿后,学业贯儒缁。
自说先师笔,曾抄谬客诗。
石蒲抽水上,树蔓与云垂。
何处风埃滚,无营不用知。