政是行人肠断时,子规得得向人啼。
若能泪得居人脸,始信春愁总为伊。
霜日知春有信归,腊前偷暖漏春晖。
北风也翦寒梢叶,吹作鹅黄乱蝶飞。
湖上棠阴手自栽,问公更得几回来。
水仙亦恐公归去,故遣双莲一夜开。
诏书行捧缕金笺,乐府应歌相府莲。
莫忘今年花发处,西湖西畔北山前。
振厉山风作,咆哮涧水喧。
不堪蛙取闹,更奈鸭能言。
月色虽云好,云浮竟自繁。
白头清不寐,止酒罢芳樽。
海棠院里寻春色,日炙荐红满院香。
不觉风光都过了,东窗浑为读书忙。
半明灯火话悲酸,此会情知後会难。
四海宦游多聚散,一生情事足悲欢。
鬓丝今夜不多黑,酒量彻明无数宽。
醉梦登舟都不记,但闻风雨满江寒。
东壁星宫馆列仙,一麾苦欲近田园。
宅家但宝千金鉴,臣辈何辞万里船?
京洛知心尘鞅里,江吴携手暮帆边。
声名如此归安往?日日阊门望眼穿。
江燕入朱合,海棠繁锦条。
醉生燕玉颊,瘦聚楚宫腰。
曾未分香去,尤宜著意描。
谁能共吹笛,树下想前朝。
展开阅读全文
世人何恶死,死必胜於生。
劳劳尘土中,役役岁月更。
大寒求以{左日右奥},大暑求以清。
维馁求以饁,维渴求以觥。
其少欲所惑,其老病所婴。
富贵拘法律,贫贱畏笞榜。
生既若此苦,死当一切平。
释子外形骸,道士完髓精。
二皆趋死途,足以见其情。
遗形得极乐,升僊上玉京。
是乃等为死,安有蜕骨轻。
日中不见影,阳魂与鬼并。
庄周谓之息,漏泄理甚明。
仲尼曰焉知,不使人道倾。
此论吾得之,曷要世间行。
展开阅读全文
桂宁辞月窟,桃合避仙源。
赠别难饶柳,忘忧好树萱。
轻轻飞燕舞,脉脉息妫言。
蕙陋虚侵径,梨凡浪占园。
论心留蝶宿,低面厌莺喧。
不奈神仙品,何辜造化恩。
烟愁思旧梦,雨泣怨新婚。
画恐明妃恨,移同卓氏奔。