阳春催物态,清暇养天和。求外于情薄,陶真所得多。
梅苞新烂漫,松影旧婆娑。此日衔杯乐,何如鼓腹歌。
无何桃李又成荫,水抱孤村岸岸深。
迳草不锄随意绿,要观天地发生心。
花柳事权舆,东风刚作恶。
启明动钟鼓,睡著初不觉。
简书催秣马,行路如徇铎。
看云野思乱,遇雨春衫薄。
今日非昨日,过眼若飞雹。
光阴行晼晚,吾事益落莫。
闲寻西城道,倚杖俯墟落。
村翁逢寒食,士女飞彩索。
平生感节物,始悟身是客。
搔首念江南,拿船趁鸂鶒。
夷犹挥钓车,清波举霜鲫。
黄尘化人衣,此计诚已错。
百年政如此,岂更待经历。
微霜欲堕木叶脱,积潦已收天宇清。皎皎日华映林莽,潇潇风色闭柴荆。
正怜戎马秋防塞,何处悲笳暮绕城。回首浮云满西北,七哀还见古人情。
丙寅端午前三日,南宕西湖酒一卮。趁此昌蒲新酿熟,看君棠棣燕歌迟。
春风玉笋分班处,夜雨金闺对榻时。蛙在秋池分部曲,小须叔季奏埙篪。
东海有大鱼,罔罟无能近。
砀然一朱水,蝼蚁得而困。
亭亭碧山椒,依约凝黛立。
何年荡子妇,登此望行役。
君行断音信,妾恨无终极。
坚城不磨灭,化作山上石。
烟悲复云惨,仿佛见精魄。
野花徒自好,江月为谁白。
亦知江南与江北,红楼无处无倾国。
妾身为石良不惜,君心为石那可得。
肆威矜逐逐,索党恣狺狺。
盗跖真知道,馀财欲汙人。
伏时诏休偃,闭门谢朋侪。
羲和挟升阳,晓气红崔嵬。
炎林欝歊露,焦原横赭埃。
怒甚崒崒云,旱始隆隆雷。
况我庇茨宇,烦襟安得开。
囚拘诉巾帻,仇怨被酒杯。
汤沐未及具,反为虮虱咍。
北风殊杳嘿,羲人安在哉。
帆去帆来人不识,岁岁年年望无极。夕阳欲尽洲渚昏,犹见天门一双碧。