飒飒长眉绿覆肩,欲推寿数意茫然。
若非楚国庚寅岁,定是尧时丙子年。
铜笛一声惊宿鹭,蒲帆数幅破晴烟。
遥知乘醉江湖去,黄鹤楼头又放颠。
谁与吟翁气味同,松梢明月竹梢风。能诗多是穷人事,不到穷时诗不工。
雨垫林宗一角巾,萧条村路并烟津。
四朝遇主终身困,八世为儒举族贫。
行摘残蔬循废圃,卧闻饥雀噪空囷。
封胡羯末皆佳甚,剩喜团栾一笑新。
旧学樊迟稼,新通泛胜书。
不成筹国论,且复爱吾庐。
丝管纷纷烛满堂,枭卢掷罢夜飞觞。
帷犀风定歌云暖,香兽烟浓漏箭长。
泛菊已成前日梦,探梅又续去年狂。
醉归自笑摧颓甚,冷逼貂裘怯晓霜。
冰蚕不知寒,火鼠不知暑。
知闲见闲地,已觉非闲侣。
君看东坡翁,懒散谁比数。
形骸堕醉梦,生事委尘土。
早眠不见灯,晚食或欺午。
卧看毡取盗,坐视麦漂雨。
语希舌颊强,行少腰脚偻。
五年黄州城,不踏黄州鼓。
人言我闲客,置此闲处所。
问闲作何味,如眼不自睹。
颇讶徐孝廉,得闲能几许。
介子愿奉使,翁归备文武。
应缘不耐闲,名字挂庭宇。
我诗为闲作,更得不闲语。
君如汗血驹,转盼略燕楚。
莫嫌銮辂重,终胜盐车苦。
莫说寻芳已后时,春蔬解甲茗搴旗。
松风石铫晴云盌,不是吾曹未必奇。
春来人暗知,何物验来时。
林暖树改色,山晴云弄姿。
归鸿高的的,生浪细差差。
老帅非行乐,劭农一驻旂。
梦里到乡关,乡关二十年。
依稀新国土,隐约旧山川。
身已烟霞外,人家道路边。
觉来犹在目,一饷但萧然。
翠微分得閒风月,再葺斯堂若画图。旧观岂专希白有,新题还拟汗青无。
隔林闻杼情何寄,与客携壶景不殊。山上群仙司下土,蓬莱归路莫踟蹰。