楚国当年滥政刑,子胥何事亦鞭平。
当时若有权轻重,止合终身去郢城。
穷冬日日爱天晴,古寺门开绝送迎。
野鹤忽来桥上立,山僧独向水边行。
过寒梅树白全少,入腊草牙青渐生。
又是舒州一年了,怕看新历动乡情。
峨峨日观出云层,西麓灵庵寄佛乘。金地阙人安大众,玉京选士得高僧。
霜刀断腕群魔伏,钿轴存心奥义增。顾我旧山泉石美,湔除诸恶赖贤能。
少陵久矣跨鲸游,近说西江沸不休。
双井发源注南海,百川分洪失东流。
君怀正印高悬眼,我抉玄关笑点头。
半世工夫缘底事,旁人却作寺闲求。
买屋西楼好,诗中着卧龙。
青山相对处,黄檗最高峰。
小尽容书画,低犹俯竹松。
市声不到耳,惊梦是邻钟。
半角庭阴,弓月映眉,珠露侵靸。花棚倒挂风枝,低罥鬓唇バ叶。凭肩笑问,甚日罢织流黄,泥人无语吟虫答。灯近悄分携,溜钗钿犀合。一霎。莲丝易折。未稳栖鸳,陡惊弹鸭。几度空阶,宵永笛声孤擫。玉腰烟瘦,□□梨梦香消,醒来凉袖阑干压。不尽度檐云,写间愁千叠。
去国离家路八千,平生不爱半文钱。
苍天鉴我无私意,莫使妖禽夜叫冤。
日脚斜明,秋色半阴,人意凄楚。飞云特地凝愁,做弄晚来微雨。谁家别院,舞困几叶霜红,西风送客闻砧杵。鞭马出都门,正潮平洲渚。无语。匆匆短棹,满载离愁,片帆高举。京洛红尘,因念几年羁旅。浅频轻笑,旧时上二字从阳春白雪补风月逢迎,别来谁画双眉妩。回首一销凝,望归鸿容与。
踊甓皇都壮,盘基紫宙雄。
山河供远目,檐户发高风。
梯险三休上,轮开一气中。
门当谷子午。影落陌西东。
韵铎翻天籁,危觞驻夕红。
侧聆悲下俗,仰面识长空。
绝若神挤至,深壁壑暗通。
人寰如蚁垤,身世甚秋蓬。
叹息兴亡地,沈吟制作工。
清思抱明月。狂欲把鸿飞。
去矣登临兴,巍乎造化功。
凉襟当爽垲,幽意入鸿蒙。
头角峰如揖,丹青树不同。
城郭回迤逦,阁殿失穹隆。
可使孤怀放,胡为万恨终。
何当得壮士,提取出尘笼。
逃名以酒转名高,醉里张髯骂二豪。日月已为吾户牖,何妨东海作醇醪。