久欲谋归力不任,浮云踪迹谩巢林。
功名未入屠龙手,贫贱常怀买鹤心。
月下开门微雨过,楼头闻笛二更深。
世间万事俱陈迹,空倚西风阅古今。
我归万里初无宅,凤去千年尚有台。
谁为绕池先种竹,可怜当砌已栽梅。
囊资只数腰金在,归计长遭鬓雪催。
欲就草堂终岁事,落成邻舍许衔杯。
春风满地月如霜,拂晓锺声到景阳。
花底裌衣朝宿卫,柳边新火起严妆。
冰残玉甃泉初动,水涩铜壶漏更长。
从此暄妍知几日,便应鶗鴂损年芳。
春半花才发,多应不奈寒。
北人初未识,浑作杏花看。
家住寒溪曲,梅先杂暖春。
学妆如小女,聚笑发丹唇。
野杏堪同舍,山樱莫与邻。
休吹江上笛,留伴庾园人。
酒力欺朝寒,潮红上妆面。
桃李漫同时,输了春风半。
棹边蘸岸挼蓝水,篷外横空破墨山。
更著滩头一行鹭,此身真在画图间。
云里溪头已占春,小园又试晚妆新。
放翁老去风情在,恼得梅花醉似人。
冉冉年华过上元,梅花如雪照江村。
云归翠窦初收雨,人清怕寒嬾出门。
香烬已残炉未冷,客谈方剧酒重温。
尚嫌尘境妨幽致,过埭船声暮正喧。
南浮七泽吊沉湘,西泝三巴掠夜郎。
自信前缘与人薄,每求宽地寄吾狂。
雪山水作中味,蒙顶茶如正焙香。
傥有把茅端可老,不须辛苦念还乡。