逸士骑鱼入沧海,石坛遗迹今犹在。桂烟散景夜寥寥,玉露凝华春璀璨。
重来旧隐经几年,挈笠携锄姓名改。主人不识何当留,墨洒梁尘烂星彩。
白沙岸上相逢时,困倚栏干醉似泥。忽然听君诵新作,酒肉顿觉寒风吹。
今朝邂逅芜江涘,大轴蒙贶东城诗。雷惊电掣露怪变,山崩海泻能扶持。
令人壮观不知己,倦翼欲接青云飞。逸驾固当出尘滓,胡为一命东南驰。
洞庭波澜洗天吼,衡岳葱苍挂南斗。穷幽历险诗魂醒,不倦青衫困趋走。
屈原贾谊杜子美,白骨荒丘今在否。款骑瘦马一吊之,满眼斜阳入疏柳。
诗成寄我慎勿迟,侧望阳春活残朽。暂时离异何足论,酩酊江楼一樽酒。
赋笔惊场屋,高才叹陆沈。宦游今日尽,野兴暮年深。
黄菊看看秀,青云处处阴。君怀能亢爽,吾意亦侵寻。
四陵烟柏蔽团晖,晓束朝绅拜庙闱。
台下俗无西向谢,寝中人护月游衣。
垂髯上汉龙难见,耘野连天鸟自飞。
酹毕驱车循故道,经时回望怅依依。
中原父老莫空谈,逢著王人诉不堪。却是归鸿不能语,一年一度到江南。
青鸾凌风翔,飞仙窈窕姿。高挹谢尘境,妙颜粲琼蕤。
登霞抗玉音,结雾吹参差。神钧舞空洞,玄露湛霄晖。
山中玉斧家,胡不一来嬉。真凡路一分,冥运千年期。
影转郎官宿,春随剌史天。
相从忽相别,同舍况同年。
我爱吴儿说,只如邵父然。
赐金真浪费,唤取从甘泉。
依倚秋风气象豪,似欺黄雀在蓬蒿。
不知羽翼青冥上,腐鼠相随势亦高。
胡为去关塞,何事落江湖。
岁月常违燕,飞鸣每候奴。
菰蒲虽足乐,矰缴绝须虞。
矫矫其高举,纷纷莫下俱。
往游金陵都,始攀石湖仙。
为我谈公诗,大雅后有焉。
谓我欠公诗,勉哉成其天。
此语久不理,今朝堕公前。