积石导渊源,沄沄泻昆阆。
龙门自吞险,鲸海终涵量。
怒洑生万滑,惊流非一状。
浅深殊可测,激射无时壮。
常苦事堤防,何曾息波浪。
川气迷远山,沙痕落秋涨。
槎沫夜浮光,舟人朝发唱。
洪梁画鷁连,古戍苍崖向。
浴鸟不知清,夕阳空在望。
谁当大雪天,走马坚冰上。
派出昆崙五色流,一支黄浊贯中州。吹沙走浪几千里,转侧屋闾无处求。
半夜一濯雨,断梦失炎蒸。汗甑不复鼓,蚊雷为之停。
逡巡万窍号,破窗风如倾。絺帷强主宰,庭砌已满盈。
极护老稚奔,欢呼闾里情。但觉万里返,浩荡随沧溟。
掠眼才闪烁,劈耳俄掀轰。岂暇计飘溺,且护婴儿惊。
小休月在户,却视斗挂甍。唧唧与啾啾,次第先秋鸣。
粤从腊雪后,旱魃苦自明。焦枯病三农,芽田不滋荣。
陇亩半坼裂,几席饶蝇虻。端若一大难,眊焉犹宿酲。
点我读书灯,凉宵聊与征。庶几简牍中,暂寓蛮触争。
清江漫漫日夜流,江边无风人自愁。冯夷击鼓河伯怒,蛟龙掉尾鱼吞舟。
人生一死亦难处,何不相从听媪语。公无渡河公自苦,人心险过山嵯峨,豺狼当路君奈何。
劝君收泪且勿歌,世间平地多风波。
轻车重马自相腾,横度长河百丈冰。贝阙珠宫应浪语,黄沙际海谷为陵。
晁郎高居卧冰雪,得此悬空两秋月。已将屋角倒魑魅,更与人间洗炎热。
一月团团如扇面,一月菱花光掣电。怜君囊中一物无,意欲分君托方便。
菱花入袖世莫识,空堂夜留疏雨滴。天生宝气有期会,复恐藏去终无益。
君行万里寻剑术,山精唤君君莫出。寒泉百尺傍枮树,狡兔九月投霜鹘。
未须潘谓苦哦诗,或自苏公识神物。下有禅和不笑人,须君一照蛟龙窟。
海上凡鱼不识名,百千生命一杯羹。无端更号西施舌,重与儿曹起妄情。
四壁萧然万卷忆,时人莫认作癯儒。
他年得志英华发,始信胸中道味腴。
黄河齧小吴,天汉失龟鳖。灵原潭下藕烂死,只有菖蒲不生节。
白马桥边迎送胡,冀州断道无来车。新堤筑得高嵽嵲,旧堤杵声未可绝。
黄河啮小吴,天汉失龟鳖。
灵原潭下藕烂死,只有菖蒲不生节。
白马桥边迎送胡,冀州断道无来车。
新堤筑得高嵽嵲,旧堤杵声未可绝。