睡美生憎晓色催,丹心自愧未能灰。
尘埃汨汨岁将暮,霜雾蒙蒙昼不开。
身外百端俱长物,时危万事入羁怀。
君恩早晚粗酬了,粝饭敝裘归去来。
海树婆娑日出东,一年穷处已残冬。
春衫湿到西湖雨,魂梦觉来长乐钟。
梅掷白英楼压凤,灯挑红焰剑缠龙。
便教分阃持麾去,未惬平时锦乡胸。
一道香沟压郭西,粉墙低护石阶危。
短碑数尺镌何字,清泰三年凿此池。
桥市浣衣无空处,庙门卖卜有灵时。
碧桃自趁东流水,暗老春光水不知。
展开阅读全文
日落返察矶,无地可卓筇。
回首池阳山,九朵金芙蓉。
溪流出港急,树色收云封。
行客快两目,欲游悔无从。
依依此时心,维舟当要冲。
山游形梦寐,梦觉听遥钟。
应有神仙居,隔此江水重。
移棹近荻港,月出霜华浓。
树头梅豆小,水际荻茅鲜。
老客携名酒,顽胥纳俸钱。
喜寻临晚兴,恨入惜春联。
不似西湖乐,东风荡画船。
大江胜绝此无俦,不省荒寒醉酒楼。
秉烛尚嫌杯数窄,换舟便觉橹声柔。
山连青意为仙塚,池接黄名是逆流。
僵卧莫知身纪堕,岸南灯火属宣州。
洞门九锁是天关,出世那知在世间。
行客冲烟排洞户,主人失足到人寰。
饱餐蔬笋弃朝暮,便与孤云结往还。
因为群仙作家主,却应我到胜君闲。
庄重知为女,宽和解相夫。
母慈均众子,妇道尽皇姑。
春日鸣抟黍,秋风撼毕逋。
尚迟彤管笔,宿草卧龟跗。
自昔番禺统府雄,君恩暂许领元戎。
不羞短发垂肩白,且爱前旌照眼红。
笔久不灵妨草檄,臂新无力怯开弓。
即今超距多枭俊,安用辎车载此翁。
曾有舂陵逐客篇,流传哀动紫阳仙。
安知太白长流处,亦在重华野葬边。
碎板一如坡贬日,盖棺不见桧薨年。
谁云老眼枯无涕,闻说临川即泫然。