六朝游观委蒿蓬,想像当时事已空。
半夜楼台横海日,万家萧鼓过江风。
金山寺近尘埃绝,铁瓮城深气象雄。
欲放船随明月去,应留闲暇待诗翁。
佩剑携书入帝京,秋容如画照行程。三千道路虽迢递,万里烟霄绝坦平。
丹汉风高鹏翼健,晓天霜浅马蹄轻。好将掷地金声赋,夺取前春榜上名。
飘飘勒马出城闉,箧里还为席上珍。荆玉始分三献日,琼林终折一枝春。
惊天动地文堪掷,捉月拿云手定伸。正遇汉庭新用赋,子虚须属茂陵人。
久蕴惊天动地文,乘秋得志正逢辰。青钱万选终须中,白玉三投始辨真。
鹗荐比声乡贡日,莺迁前试帝城春。汉庭方尚春秋学,须作平津第一人。
霞屿风烟接渺溟,老仙万锸敞林扃。
峰前雁起湖云净,池面龙来海雨腥。
阅世僧间头黑白,游山客爽句丹青。
何缘飞去清源国,雨夜翛翛著翅翎。
蚕马巨细殊,异物同精气。
物生不两大,此衰彼所致。
周人礼有禁,蚕为马之祟。
织女天上明,多蚕今为利。
前生问学仰前修,亲发星星禄始谋。
千里束书来北阙,一朝怀牒走南州。
荷衣未改斑衣戏,斗米聊宽负火求。
想见江神能世熊,开帆风满送归舟。
扊扅咿哑语风竹,抱琴年少如红玉。湘山马背弓刀尘,三年归来门户俗。
爱君不肯憎家鸡,期君树立终嵬巍。媚渊润水发至宝,万里转轴辞门畿。
故山西风动禾黍,檠灯坐凉日卓午。而翁问我今行藏,一榻牛衣映秋雨。
黝奴生长西南夷,朅来中国蒙公知。提携十年行万里,宠爱肯为新人移。
但愿结发为玄妻,不愿能歌名雪儿。夜寒僮仆尽僵缩,我独妩媚呈馀姿。
只惭家世不可考,辩舌推源烦惠施。苦言泸水异京水,生女那复白如脂。
或疑乌几定乃祖,又言黑貂为姆师。托身似与青女约,荐枕常须黄妳随。
长伸两脚得安卧,莫作杜老怜腰支。他年老朽幸勿弃,从来弱质不自持。
贤哉翁诗善名我,不须更换昆崙诗。
小雨郊原净,轻风生早凉。歌声激离思,酒力壮悲肠。
默计去程远,预知宵梦长。乡关足清赏,一一寄诗章。