觚棱挂晓日,浮鹢违都城。
今代朱伯厚,勇去投簪缨。
津津眉睫间,不见离别情。
问之何能尔,内重外物轻。
声利诱一世,漏尽犹夜行。
岂不厌逐逐,无由息营营。
若人著眼高,不受世网缨。
奋身许国久,艰险亦饱更。
乘传上蚕丛,拥旄到龙廷。
中朝豹尾班,讵可欠老成。
一旦念丘园,拂衣即遐征。
君相虽贪贤,欲留终不能。
班以内阁奥,秩之閒馆清。
皖山插天翠,淮水到海平。
婆娑山水间,可筑半隐亭。
鸡豚入新社,鸥鹭寻旧盟。
收身谢危机,至此全修名。
嗟我为糊口,偃蹇侵颓龄。
仰羡冥鸿高,俯惭晓猿惊。
青山不负约,行矣谋归耕。
此君如佳士,得一不为少。如何弥岗峦,十里青未了。
泉源湛山椒,红亭藏缥缈。奔流泻万丈,穿林下萦绕。
居僧惜泉出,少借作溪沼。冰霜溅沫乱,琴筑仙音杳。
水竹自莫逆,独厌逋客扰。我亦愿结交,禅房寄深窈。
门前石盆潭,奁镜澄不挠。寺后仙人壁,崚嶒插云表。
卜游已经年,此志幸不夭。菟裘在何许,清境吾将老。
朝共白云行,暮共白云归。眠时云亦眠,以云为寝衣。
白云白云常在身,有时忽共白云分。君看天外逍遥物,便是山翁身上云。
可养可充,曰性曰气。以君美质,斯已可贵。养而充之,何所弗至。
平生拙自理,不办一亩宫。聊从斲轮扁,敢慕执戟雄。
惭非五凤手,正着双凫中。何言散骑省,难下青藜翁。
相望一牛吼,有客方固穷。床头河洛书,莹光吐长虹。
时时发佳句,执若万折东。我诗出龟赐,寒螀抱霜丛。
谁当写秋思,妙器无号钟。相从无何境,曳履哦清风。
蒲节殊乡借楚誇,绕城社鼓不停挝。争歌神曲羞溪藻,遥送瘟船滚浪花。
世上莫非儿戏事,江头无奈客思家。西湖今夜笙歌月,凉拥红莲灿落霞。
晴光绕砌看葵倾,独恨无文吊屈平。
梅溽润衣身体倦,竹风入牖梦魂清。
良辰美景须臾事,往古来今节序情。
不信沧江传竞渡,彩旗画鼓闹西城。
闽岭冬候晚,岁穷殊未寒。
谁为五里雾,皓皓怀群山。
剥琢斧斤响,啁啾禽鸟间。
逖听知何处,四顾但漫漫。
怳如湖水秋,眇与天相连。
乔林膏沐已,远岫渐披颜。
高阁延朝景,清辉泛林端。
谅非侵晨兴,讵识景物闲。
忽思乡社岁,日晏未开关。
落叶将埋径,林寒欲刺天。
情凝遥岭外,雪坠草堂前。
竹密潜增响,梅疏欲斗妍。
纷纷迷远树,整整度清川。
未拟乘高看,惟思拥褐眠。
衡门聊骋望,憔悴迫新年。
雅况尊罍重,高情翰墨余。
寒窗半杯醁,老眼数行书。
旧雨故人少,因风来雁疏。
君侯独怀旧,一岁几相于。