迢递陟城隅,飞轩浩气扶。
春容来迥野,天脚入平芜。
暖吹时披拂,晴烟乍有无。
耨痕经雨遍,村迳值林迂。
长庌初休马,荒陴稍集乌。
水生蒲泽满,林缺弩台孤。
客思纷难泊,愁襟愧自拘。
久之成怅望,西北认皇都。
前岁菖蒲酒,临汀共一樽。回思当触网,犹有未招魂。
抱义君偏厚,馀生我尚存。都城酬此酌,佳节可重论。
高飞不上云,不如栖白蘋。屈身五斗粟,何似种松筠。
闻君将挂冠,筑室苕溪滨。况有朱少翁,达论可相亲。
攲枕待落月,寻花送馀春。市喧不入耳,休羡桃源人。
我亦促归计,行当趋后尘。
万里行人辞故乡,登高回首更重阳。黄花折尽碧云晓,未听离歌未断肠。
烟满上林春未归,三三两两雪花飞。
柳条别得东皇意,映堤拂水已依依。
依依高树出宫墙,摇曳青丝百尺长。愿与宣温万年树,年年岁岁奉君王。
多愁尤是别离深,折条相赠各沾襟。留住不住居人意,欲去未去行人心。
五柳先生门乍开,宅边植杖久徘徊。陌头遥认颜光禄,诘旦先乘瘦马来。
双双春燕飏云霄,楚国宫深乐事饶。会待急管繁弦际,试取纤条并舞腰。
汝水相逢今几年,只今同住海南偏。月明本自无亏缺,山色何尝有变迁。
他日会逢昆弟语,一时惊散老狐禅。倘因居士闲开口,却作冲和二月天。