短短一棕榈,葱茜聊可悦。如何后岁寒,生气未衰歇。
脱身斤斧中,甘心形影拙。况叹风雨姿,拄策日已昳。
恐负东风约,清吟野步迟。
淡烟杨柳外,微雨海棠时。
远寄千杯绿,多情两鬓丝。
閒愁须遣尽,蜂蝶不堪羁。
出必彰明盛,来当表庆隆。
野心知楚子,疐尾见周公。
仲德牵衣惠,乌孙饲乳功。
金行钟粹白,冬献莫雷同。
夜灯读书史,飘然抚予胸。
奇哉天下士,英雄见略同。
子长叹息?家事,谓势於人将有穷。
谪仙作诗戒鲸鲵,亦云勿恃风涛之势如白龙。
乃知世上夸毗子,控搏外物终成空。
君不见寡大夫围初得楚,章作华台前汗成雨。
郑田周鼎哆然求,齐桓晋文何足数。
一朝乾溪万众溃,饥卧独枕涓人股。
君不见夫差称霸会黄池,诸侯不敢捩眼窥。
临盟争长莫敢拒,吴竟为先晋次之。
中原甫归败笠泽,甬东百家悕可悲。
君不见赵家主父尤雄强,吞灭代北如驱羊。
诈称使者入秦池,威风惊倒秦昭王。
暮年立子一失计,探{觳角换鸟}沙丘终饿亡。
诵诗读史余,更披金匮书。
章蔡与秦韩,往事尤可吁。
惇欲族诛元佑人,荐福鑱碑立诸京。
兴五十三家桧掌股,庆元五十年侂牙龈。
章蔡投荒韩授首,秦亦奄奄泉下人。
当时气势动山岳,如今一窖寒灰尘。
后来视今犹视昔,哀哉踵路双辀倾。
三书读罢灯亦暗,齁齁一枕东方明。
朝出太学门,广路长飙飞。如可缁尘微,污我如雪衣。
拟足投清净,入寺扣禅扉。遇彼赏心人,发言破夕霏。
既见弥明句,乃知侯喜微。琅琅发妙语,慰此渴与饥。
小卷大字书,一一各有归。更以金玉赠,万丈生光辉。
日落微云收,明月满书帏。
心事分明说与君,功名已付峡西云。
只须相我穷吟骨,清比唐人得几分。
夫子宦游三十年,乞身归老旧林泉。须知朝路抽簪后,不要乡人负弩前。
儒素生涯图史富,官清门户子孙贤。羡君此去浑无事,满眼青山剑外天。
碧眼不输岩下电,清诗迸出陇头泷。何须更下牢关铁,出没无心月在江。
蛩吟三尾莫添双,呼叫连绵怕性狂。
三尾黑头须用小,尖头独脚始相当。
喂交三尾时常饱,免致虫吟误损伤。
更将三尾频频浴,解使雌雄有彩光。
酣酣芳意不胜春,一笑嫣然恼杀人。
分寄多情还解否,要教国色在东邻。