西风萧萧起青蘋,苍空碾玉收暮云。可怜八月十五夜,宝光九十方平分。
东山飞来雪毛兔,瑞光千丈无纤尘。谁将八万修月斧,合成宝镜如珠轮。
包藏宇宙几千万,留与此夕誇清新。柴门朱户同一照,清辉岂择富与贫。
袁宏因此泛牛渚,知微何必登嶙峋。对兹良夜可携酒,呼童与我开芳樽。
寒光凄冷砭肌骨,恍然疑作瑶台宾。我欲因之游广寒,叶师去后今无人。
我欲因之登箸梯,周生之术谁能陈。浩歌痛饮人寂寂,惟有素影长相亲。
须臾酒醒月未落,卧听潮声千万军。
仙源尝误到,羁思正萧然。秋静夜方静,月圆人更圆。
清尊歌越调,仙棹泛晴川。幽意知多少,重重类楚绵。
吾心似秋月,碧潭清皎洁。
无手堪比伦,教我如何说。
去年中秋节,郑州正弄兵。
羽檄方四驰,酒觞难一倾。
今年当此日,往事久已平。
不但櫜弓矢,又复见丰登。
桂魄十分满,暮容千里晴。
节物向人好,江山入眼明。
群峰翠霭郁,静练秋光澄。
霜竹裂石响,焦桐号钟清。
页页高台上,飘飘欲云凌。
矫首宇宙宽,顾影尘滓轻。
今夕定何夕,此身非幻身。
谓言坐中客,不饮若为情。