远郎竟何去,别郎不得语。瑟瑟复悽悽,日暮风吹雨。
小雨滴花香,大雨倒垂杨。狂风横艇子,冲散两鸳鸯。
艇子归南浦,采莲独倚橹。莲花叶上红,莲子心中苦。
采莲爱莲花,别郎惜侬家。侬家见郎时,桃腮柳叶眉。
眉梢翠初润,含情羞一瞬。分明云母屏,映出鸦雏鬓。
宛转取郎怜,别郎尚依然。还将见郎貌,送郎出门前。
蜻蜓斜日立帘钩,燕子新晴语柁楼。熠熠晚花随意得,茫茫春水此生浮。
无官可缓三人带,有子能胜十具牛。老大拂衣归去好,莼鲈何必待清秋。
看山殊慰十年盟,隐计犹怜尚未成。到日云霞如有意,归时猿鹤岂无情。
丹崖翠壁皆留咏,瑶草琪花半识名。此去清凉应笑我,劳劳城市欲何营。
炉峰落日紫烟孤,江上扁舟失梦馀。乞我博山修净供,要知触处是匡庐。
苍山斜枕汉江流,自古东南重上游。巫峡秋声连戍角,洞庭月色在渔舟。
白云黄鹤悠悠思,落木啼乌渺渺愁。独夜悲歌形胜地,灯前呼酒看吴钩。
郁蒸作不解,风雨来有信,岂惟窗户清,更喜草木润。
简编既陈前,灯火亦可近。
跂予望圣贤,倾河洗骄吝。
扶衰幸未死,吾道其少进。
安得平生欢,怀抱为君尽?
结屋俯清溪,萧然迥出奇。
书藏千万卷,梅浸两三枝。
入竹风声细,移花日影迟。
乐山仍乐水,何虑复何思。
菊有陶潜逸,兰无屈子悲。
娱情琴上操,遣兴局间棋。
对客频倾酒,临流剩赋诗。
要将閒度日,只恐道关时。
触目多幽致,留题总色丝。
细吟增敬羡,貂续匪佳辞。