丈人河上秀,蓟子朔方英。素履终全节,金天独孕精。
留侯无事汉,仲蔚不居城。入粟都随例,褒官自当荣。
寿筵开赤县,真箓授神京。福地通玄极,神仙接岛瀛。
东床分玉液,北斗下金茎。燮理存交酢,调和付太烹。
挥杯邀玉兔,举手揖长庚。月底排鸾驭,云中听凤笙。
过从皆抱朴,招引或篯铿。蔼蔼闻歌至,翩翩倒屣迎。
各酣真率酒,共进太和羹。自有延年诀,谁称介福觥。
诸郎传世德,别驾振家声。何日延三老,如公亦五更。
由来知玉润,应不愧冰清。上寿元平格,遗安乃利贞。
至仁须永命,无事即长生。缕舞纷仙乐,清谣尽胜名。
调朱弄粉总无心,瘦觉宽馀缠臂金。
别后大拼憔悴损,思情未抵此情深。
水中花影太夸犹,香不能沾影自留。咫尺直须论万里,终朝何止似三秋。
月临窗纸将穿眼,风透帘栊未上钩。此是最消魂境界,蓬山何处海西头。
轻霭浮空,乱峰倒影,潋滟十里银塘。绕岸垂杨。红楼朱阁相望。芰荷香。双双戏、鸂鶒鸳鸯。乍雨过、兰芷汀洲,望中依约似潇湘。风淡淡,水茫茫。动一片晴光。画舫相将。盈盈红粉清商。紫薇郎。修禊饮、且乐仙乡。更归去,遍历銮坡凤沼,此景也难忘。
白日静中消,忘言赋解嘲。叶疏犹可幄,云浅亦堪巢。
清拟圣人酒,澹于君子交。悠然无藉在,檐铎听风敲。
曾见王郎海上行,十年重晤凤皇城。消磨花月新诗卷,沉郁风云旧酒兵。
往事欲谈宜痛哭,此生贻误是浮名。尊前豪语劳君记,孤负移山志不成。
清辰采菊东山阳,紫茎绿叶垂幽芳。世人贵薏贱真菊,弃置在野容堪伤。
萧敷艾荣苦迫压,谁复过问荒丘旁?秋霜杀物百卉死,若抱晚节天为彰。
空山无人蔚深秀,正色独得中央黄。流传伪种世竞采,柴色夺正工时妆。
此花隐逸应鲜识,山中开并神芝光。我生于时得秋气,独寡时好成清狂。
黄金照耀忽满谷,采撷宁使英华藏。度阡越陌野则获,烟萸露柏珍同囊。
贵之为宝贱则草,齐东野语非吾诳。要之摧折世俗手,毋如老死荒山荒。
吁嗟乎!故园有菊看不得,开傍战场空太息。采花酿酒强作欢,共保风尘好颜色。
长年赋子虚,狗监绝同里。
杯水聊自酬,博此一笑喜。
副墨粲我前,顿使百废起。
朱弦渺遗音,慎勿娱欲欲耳。
论交傥自今,相从期暮齿。
本是蓬筚姿,偶作帝王客。
日日上金门,时时分玉食。
自忘身世贱,不觉仙凡隔。
几多贤达人,饥寒卧空泽。
川原望不极,愁思满归襟。云蔽长安目,水流湘浦心。
颓阳灭远树,积雪明寒岑。醉起海月照,行歌入雾林。