燕姞贻天梦,梁王尽孝思。虽从魏诏葬,得用汉藩仪。
曙月残光敛,寒箫度曲迟。平生奉恩地,哀挽欲何之。
文卫罗新圹,仙娥掩暝山。雪云埋陇合,箫鼓望城还。
寒树风难静,霜郊夜更闲。哀荣深孝嗣,仪表在河间。
年踰耳顺发鬖髿,其奈诸孙未见何。独爱君家有英物,峣峣顶玉几摩挲。
亭树阴中共倚栏,春云蔼蔼出毫端。嵩泉香透银笺滑,溪月清分雪椀寒。
官久厌悬龟纽重,客来不放蚁觞乾。南归衣拂京尘污,喜见骊珠落玉盘。
群盗方为梗,分符奏未宁。黄巾攻郡邑,白梃掠生灵。
尘土周畿暗,疮痍汝水腥。一凶虽剪灭,数县尚凋零。
理必资宽猛,谋须藉典刑。与能才物论,慎选忽天庭。
官品尊台秩,山河拥福星。虎知应去境,牛在肯全形。
旧政穷人瘼,新衔展武经。关防秋草白,城壁晚峰青。
破胆期来复,迷魂想待醒。鲁山行县后,聊为奠惟馨。
杏园红过雪披离,杨柳无风绿线齐。寒食人家在原野,乳鸦墙外尽情啼。
甘香曾饮谷帘前,携茗仍来试煮泉。
更觉清风生两腋,始知鸿渐是茶仙。
月堕霜西竹井寒,辘轳丝冻下瓶难。
幽人病久浑成渴,愁见龙书一鼎干。
东巷西巷新月明,南村北村戏鼓声。
家家输赋及时足,耕有让畔桑无争。
一村婚娉皆邻里,妇姑孝慈均母子。
儿从城中怀肉归,妇涤铛釜供刀匕。
再拜进酒寿老人,慈颜一笑温如春。
太平无象今有象,穷虏何地生烟尘!
戴子远行色,长天漠漠秋。如何洞庭水,试上岳阳楼。
斗酒易为别,篇诗能壮游。高堂有慈母,风雨慎扁舟。
烽火徵兵望将旗,可怜吾党但论时。满堂客为侯生赞,五字城凭方叔师。
酒半断桥携烛至,雪中枯柳认舟移。娇歌妙舞江南乐,只是闻鸡醉复悲。