先生笃幽静,清苦本能诗。古性少相合,菲才时见推。
每容榻前醉,常感病中思。今日捐俦侣,知音更有谁?
春山伴侣两三人,担酒寻花不厌频。
好是泉头池上石,软莎堪坐静无尘。
御仗朝随出掖垣,南宫簇簇动星轩。削圭帝子言无戏,如砺名山国永存。
汉节一花明济岸,秦碑积雨洗天门。有怀正好歌来谂,得望扶桑引寿尊。
两翁故复可怜人,倾盖长安四十春。华屋山丘如隔日,夜床风雨得弥旬。
书签药裹仍仍在,橘刺藤梢一一新。漫写馀哀寄冥漠,大荒谁见下麒麟。
高会轩楹敞,清秋笑语凉。行云随度曲,野水映飞觞。
坐挹才华盛,衰惭鬓发苍。新诗穿窈眇,何力共游扬。
欲随流水访高朋,西往苍梧到未曾。日暗峡山迷鸟路,客投江店认渔灯。
定伤秋草思乡国,一吊荒原感废兴。叔夜道疏人共弃,入山长揖问孙登。
寂寞秋心病后知,谁寻踪迹到东篱。溪声入竹交相答,鹤影窥人两自疑。
客思惹多衰芳岸,吟魂销尽夕阳枝。一缶桑落宁辞醉,或者风流亦在兹。
二年官扬犹一炊,丞聋毋害守不讥。
帝知无功呼返之,具舟从江民不知。
道傍愚叟为涕洟,岂无爱人如尔为。
我谢叟归视汝儿,风号鸿潦水涸陂。
冰塞川船不可移,白蜺横野光逶迤。
寒威上射小日规,旦行一里方午维。
十日系野儿啼饥,中无载盗过不窥。
官令十夫为操椎,耶许相力哀复疲。
我笑遣夫是安施,霜不杀草圣所欷。
岁十一月冰固宜,逆天进亦不可几。
为儿搏饭儿安嬉,宁三月暖犹流凘。
未息吴中战,宁闻燕市歌。一官身事重,长夜国忧多。
古道淹骐骥,秋山老薜萝。趋朝成百感,风色动鸣珂。
山前霖雨霁,流水兴何长。
曲涧通兰若,馀间到草堂。
龙鳞应已备,鱼尾得令狂。
奏凯入关阵,寻仙泛海航。
月添波荡漾,风共影瀰茫。
不作羇臣泪,明朝涸复常。