湖山閒即出,风雨却归来。薄宦终诗草,藏名是酒杯。
折腰斯世责,揽鬓异时才。物意吾能解,毋烦白简催。
已决千秋事,还馀万死身。避人应有惜,谈尔竟难真。
鸟雀同迷岁,荆榛可望春。不知缧绁畔,谁与授书频。
旧事停车得,遗风掌故传。鱼租钓台渚,火耨疁山田。
乌鬼秋常放,蚕姬夜不眠。唯惭讼庭内,不得施蒲鞭。
世家唐赵郡,吏治汉扶风。今日玺书下,君王恩数崇。
纶音依八座,艳色动群公。原氏阡头石,将无五彩虹。
许生少小青门客,一日交游满东国。雕鹗秋盘九塞云,骅骝气压千群色。
夭矫长虹挂银汉,浩荡高风来碣石。是时历下李攀龙,往往道汝文章伯。
贞也乾坤昧夙昔,飞书莽苍神相识。蓟门红尘万杨柳,五马初停赵州守。
酒徒零落声华尽,且复低眉事奔走。乍看恐失许赵州,胡为刺促不能休。
要知肝胆酒边露,还是当年荆聂俦。清霜片片压羽曲,北斗插地河西流。
有足肯蹑朱门履,独棹南天破盘水。未容魑魅快时人,尚有头颅辨山鬼。
携手慷慨河梁篇,丈夫微名安足怜。眼前离合差挂意,此辈岂与千秋权。
十口官贫不遣随,偶携元白两编诗。花犀欲角蚕将茧,莫病通天累色丝。
世人妒我金双符,天老赠之月五湖。朱轮折买范蠡棹,紫袍脱赠黄公垆。
依旧豫章一男子,不羞高阳诸酒徒。云霄故侣汝自爱,白眼四望秋空孤。
寄语诸乡曲,清贫好自誇。山田供老母,月俸上官家。
荡口携来酒,天池寄得茶。止赢苕岘胜,饱看不为奢。
明月邗沟水,飞花绕郭多。闭门时辈远,开卷古人过。
旧社谁能继,新诗各自歌。更论燕市饮,相顾邈山河。
长安草色上鸣珂,繁吹春调四牡歌。太史授圭开赤社,宗藩如带指黄河。
天边汉节蛟龙扰,雪后梁园鸿雁多。上客知君频授简,邹枚词赋未应过。