乌鹊飞来绕树孤,数声更鼓响城隅。仰看月到天心处,正是幽人归北湖。
无成老见过,望望太平歌。
惊雨愁扃户,闻风虑偃禾。
杯中醇止久,瓶底粟无多。
畎亩忧时切,天乎少警何。
雕栏迎夏发奇葩,不拟分来野客家。
自洗铜瓶插欹侧,暂令书卷识奢华。
旧游尚忆扬州梦,丽句难同谢朓夸。
应被花嗔少风味,午窗相对一杯茶。
楞伽绝顶六千尺,罨画明湖翠壁开。繁柳繁花漏园路,不寒不暑好楼台。
使者星车自九天,一声天语万人传。恩光晓月明旌旆,和气薰风入管弦。
北海樽罍须酩酊,东山歌舞亦婵娟。按行况觉都无事,倒载何妨作饮仙。
酒醒微风入,天高白鹤飞。坐看烟景变,何日洞天归。
发乱便纱帽,身閒且布衣。未能逃姓字,转欲见人稀。
上党行廿里,倒景日西沈。升冈人上天,渡水杠悬沁。
松明火气馥,剩雪寒色侵。吏从惊吠犬,路巳村郭临。
更声落戍楼,人定猿鹤噤。冰花结霜斧,夜半启城禁。
青琐门外安石榴,连枝接叶夹御沟。
金墉城西合欢树,垂条照彩拂凤楼。
游侠少年游上路,倾心颠倒相恋慕。
摩顶至足买片言,开胸沥胆取一顾。
自言家在赵邯郸,翩翩舌杪复剑端。
青骊白驳的卢马,金羁绿控紫丝鞶。
躞蹀横行不止进,夜夜汗血至长安。
长安城中诸贵臣,争贵儒者席上珍。
复闻梁王好学问,轻弃剑客如埃尘。
吾丘寿王始得意,司马相如适被申。
大才大辩尚如此,何况我辈轻薄人。
六经既降诸子出,后代枝叶何其多。眼中万卷忽如扫,无乃天意憎繁苛。
陈言故纸本糟粕,吾道耿耿终难磨。劫灰不赭孝先笥,昼卧坦腹时摩挲。
维卫芳腾蔓愈滋,花花叶叶转芬披。
鄮峰酷烈较些子,昙萼翻成铁蒺藜。