前年别时秋九月,白露吹霜金吹烈。离鸿一别影初分,
泪袖双挥心哽咽。别来几度得音书,南岳知□□□□。
庐山峨峨倚天碧,捧排空崖千万尺。社榜长题高士名,
食堂每记云山迹。我本开云此山住,偶为名利相萦误。
自负心机四十年,羞闻社客山中篇。忧时魂梦忆归路,
觉来疑在林中眠。昨日亭前乌鹊喜,果得今朝尔来此。
吾吟行路五十篇,尽说江南数千里。自怜兄弟今五人,
共萦儒素家尚贫。虽然廪饩各不一,就中总免拘常伦。
长兄年少曾落托,拔剑沙场随卫霍。口里虽谭周孔文,
怀中不舍孙吴略。次兄一生能苦节,夏聚流萤冬映雪。
非论疾恶志如霜,更觉临泉心似铁。第三之兄更奇异,
昂昂独负青云志。下看金玉不如泥,肯道王侯身可贵。
却愁清逸不干时,高踪大器无人知。倘逢感激许然诺,
必能万古留清规。念尔年来方二十,夙夜孜孜能独立。
卷中笔落星汉摇,洞里丹灵鬼神泣。嗟余流浪心最狂,
十年学剑逢时康。心中不解事拘束,世间谈笑多相妨。
广海青山殊未足,逢著高楼还醉宿。朝走安公枥上驹,
暮伦陶令篱边菊。近来诗思殊无况,苦被时流不相放。
云腾浪走势未衰,鹤膝蜂腰岂能障。送尔为文殊不识,
贵从一一传胸臆。若到湖南见紫霄,会须待我同攀陟。
暂得金吾夜,通看火树春。停车傍明月,走马入红尘。
妓杂歌偏胜,场移舞更新。应须尽记取,说向不来人。
薄晚啸游人,车马乱驱尘。月光三五夜,灯焰一重春。烟云迷北阙,箫管识南邻。洛城终不闭,更出小平津。
欲把长绳系日难。纷纷从此见花残。休将世事兼身事,须看人间比梦间。
红烛继,艳歌阑。等闲留客却成欢。劝君更尽一杯酒,赢得浮生半日闲。
将坛醇酒冰浆细,元夜邀宾灯火新。
直待清霄(xiāo)寒吐月,休教白发老侵人。
香翻桂影烛光薄,红沁榆阶宝靥(yè)匀。
群品欣欣增气色,太平依旧独闲身。
清霄:天空。
宝靥:花钿。古代妇女首饰。靥,旧指女子在面部点搽妆饰。
群品:万事万物。
蛇豕腥膻经几年,故都宫阙尚巍然。
八陵苍莽知何地,九庙英灵如在天。
重整六军严宿卫,旋兴百堵慰氓编。
微臣董役惭无补,拟绘新图献榻前。
千百漕艘一日过,会川近海促轻波。扬帆但见飞争鸟,荡桨不须织似梭。
立影云连移岸柳,行声风送隔烟萝。圣朝深惜东南力,鹢首归来孔迩歌。
锦帐随情设,金炉任意熏。惟愁员外署,不应列星文。
三年过了又三年,阅遍华岩满五千。
功德完满珍重去,何劳使者上高田。