雨霁山池晚,悠然逢月明。山中如此色,天上有无情。
雾碎安期石,风微子晋笙。犹闻小桥畔,农父话春耕。
金鉴丹诚尽,玉堂风度开。南天相初入,西蜀眷空来。
独预防胡计,无伤咏燕才。谁怜桑梓共,吟破岭头梅。
安期干楚罢,跨鹤弃人间。卖药已前代,遗祠空此山。
枯枝蝉自蜕,晴海客偕还。不向金丹学,劳劳玄鬓斑。
一岭分江乱石欹,半空飞霰下流澌。名山兀兀看僧在,心地悬悬不自知。
手札到如经字读,头巾行即戒香披。舟程一发欣相见,云际松寮月上时。
乍入剡中路,先令客望劳。湖将一曲远,山有四明高。
贺监今何在,谪仙宁独豪。荷花空满浦,惆怅发轻舠。
梁公社稷臣,玉铉捧神器。草诏可回天,归家惟隙地。
九庙鉴诚悃,万方藉元气。远与曲江俦,心同时或异。
一水何烦远溯洄,荔支湾上柳塘隈。大夫旧创迎风馆,中圣新持避暑杯。
疏雨洒松棋子落,暗潮翻荇棹歌来。濠梁陈迹湘累怨,玉麈挥残赋莫裁。
广郡延袤古桂阳,郡人不省是维桑。换盐忽漫逢宾客,食藕因思制楚裳。
天下几州真刺史,我来一度旧刘郎。而今不作看花恨,消息王孙草尽芳。
祇园甘露滴,使我宿酲消。独自留方丈,诸天不寂寥。
行踪泥芳草,吟兴写芭蕉。已作逃禅客,无烦折简招。
长堤犹忆直如弦,学士蒙恩剩赐钱。窥月似分桥廿四,徙溟谁击水三千。
清尘漠漠银鱼影,碧草深深石马烟。已觉春风悬荔颗,攀枝全借烛龙然。