徵君未死日,破戒受兼金。为葬钟山骨,馀投濑水阴。
清芬犹未泯,高谊更谁寻。一诸来孤凤,微生慰素心。
十年不接麻姑酿,横海春光梦寐馀。好事更谁千里致,多情为我一尊储。
旧闻几忆长洲老,绝品宜魁曲洧书。正值江村黄叶满,旅人乘醉涤尘裾。
探得遗经绪,宁将曹李夸。祗应怜末学,亦复愧繁葩。
元气收秋实,荣光烂早霞。一壶回逝水,津逮有星槎。
宗姓真磷角,公孙亦凤毛。相寻白蘋渚,握手话风骚。
我亦勾馀客,清才愧二豪。一枝何处是,七观已萧寥。
一瓮离支酒,迢迢自粤中。谁怜成粹白,几费擘轻红。
味以淡弥旨,香缘清若空。乍疑错着水,牵率谱诗筒。
闻道三年后,芳膏变墨香。风尘感缁素,物态反苍黄。
守白应难久,通元别有方。劳君且封闭,莫漫倒樽尝。
夹漈好孙子,平生喜著书。桑田志虎豹,漳海纪虫鱼。
以此消春昼,兼之慰索居。沈周是何物,俗吏足轩渠。
日昨吴回厄,非关隐慝招。痛心遂莫挽,老泪竟难消。
宿德嗟沦丧,知音叹寂寥。秦亭古梅下,风雨泣萧萧。
深柳堂中彦,萧疏最绝尘。苦心啖薇蕨,高致拟松筼。
一束鼠须笔,数枝闽峤春。王香不着地,郎主亦伤神。
魏其夜治具,苗藿亦殷然。岂有催租客,能回访戴船。
秋云暗荒径,潦水淡遥天。为想蜗庐下,连甍三百廛。