龙尾道边来一望,香炉峰下去无因。青山举眼三千里,
白发平头五十人。自笑形骸纡组绶,将何言语掌丝纶。
君恩壮健犹难报,况被年年老逼身。
老更惊年改,闲先觉日长。晴熏榆荚黑,春染柳梢黄。
云破山呈色,冰融水放光。低平稳船舫,轻暖好衣裳。
白角三升榼,红茵六尺床。偶游难得伴,独醉不成狂。
我有中心乐,君无外事忙。经过莫慵懒,相去两三坊。
尘土长路晚,风烟废宫秋。相逢立马语,尽日此桥头。
知君不得意,郁郁来西游。惆怅新丰店,何人识马周。
常爱西亭面北林,公私尘事不能侵。共闲作伴无如鹤,
与老相宜只有琴。莫遣是非分作界,须教吏隐合为心。
可怜此道人皆见,但要修行功用深。
展开阅读全文
铁凿金锤殷若雷,八滩九石剑棱摧。竹篙桂楫飞如箭,
百筏千艘鱼贯来。振锡导师凭众力,挥金退傅施家财。
他时相逐四方去,莫虑尘沙路不开。
七十三翁旦暮身,誓开险路作通津。夜舟过此无倾覆,
朝胫从今免苦辛。十里叱滩变河汉,八寒阴狱化阳春。
我身虽殁心长在,暗施慈悲与后人。
斜月入前楹,迢迢夜坐情。梧桐上阶影,蟋蟀近床声。
曙傍窗间至,秋从簟上生。感时因忆事,不寝到鸡鸣。
拂波云色重,洒叶雨声繁。水鹭双飞起,风荷一向翻。
空濛连北岸,萧飒入东轩。或拟湖中宿,留船在寺门。
悄悄初别夜,去住两盘桓。行子孤灯店,居人明月轩。
平生共贫苦,未必日成欢。及此暂为别,怀抱已忧烦。
况是庭叶尽,复思山路寒。如何为不念,马瘦衣裳单。
今朝春气寒,自问何所欲。酥暖薤白酒,乳和地黄粥。
岂惟厌馋口,亦可调病腹。助酌有枯鱼,佐餐兼旨蓄。
省躬念前哲,醉饱多惭忸。君不闻靖节先生尊长空,
广文先生饭不足。
银花凿落从君劝,金屑琵琶为我弹。
不独送春兼送老,更尝一着更听看。