月出照北堂,光华满阶墀。凉风从西至,草木日夜衰。
桐柳减绿阴,蕙兰消碧滋。感物私自念,我心亦如之。
安得长少壮,盛衰迫天时。人生如石火,为乐长苦迟。
夕照红于烧,晴空碧胜蓝。兽形云不一,弓势月初三。
雁思来天北,砧愁满水南。萧条秋气味,未老已深谙。
柳梢黄嫩草芽新,又入开成第四春。近日放慵多不出,
少年嫌老可相亲。分司吉傅频过舍,致仕崔卿拟卜邻。
时辈推迁年事到,往还多是白头人。
龙尾道边来一望,香炉峰下去无因。青山举眼三千里,
白发平头五十人。自笑形骸纡组绶,将何言语掌丝纶。
君恩壮健犹难报,况被年年老逼身。
明月满深浦,愁人卧孤舟。烦冤寝不得,夏夜长于秋。
苦乏衣食资,远为江海游。光阴坐迟暮,乡国行阻修。
身病向鄱阳,家贫寄徐州。前事与后事,岂堪心并忧。
忧来起长望,但见江水流。云树霭苍苍,烟波澹悠悠。
故园迷处所,一念堪白头。
从哭李来伤道气,自亡元后减诗情。金丹同学都无益,
水竹邻居竟不成。月夜若为游曲水,花时那忍到升平。
如年七十身犹在,但恐伤心无处行。
拂波云色重,洒叶雨声繁。水鹭双飞起,风荷一向翻。
空濛连北岸,萧飒入东轩。或拟湖中宿,留船在寺门。
今岁日馀二十六,来岁年登六十二,尚不能忧眼下身,
因何更算人间事。居士忘筌默默坐,先生枕麹昏昏睡。
早晚相从归醉乡,醉乡去此无多地。
独上乐游园,四望天日曛。东北何霭霭,宫阙入烟云。
爱此高处立,忽如遗垢氛。耳目暂清旷,怀抱郁不伸。
下视十二街,绿树间红尘。车马徒满眼,不见心所亲。
孔生死洛阳,元九谪荆门。可怜南北路,高盖者何人。
病眠夜少梦,闲立秋多思。寂寞馀雨晴,萧条早寒至。
鸟栖红叶树,月照青苔地。何况镜中年,又过三十二。