下南四郡三郡兵,闽盗此日真纵横。安溪莆口备惨毒,杀气上冒天为腥。
六师不发无战情,贼过一程移一程。兵骄将怯往必败,疆场之事谁曾经。
官军畏贼远护送,民兵不教将何用。坐遣群羊啖虎口,万姓何辜死无讼。
前王少女不就虏,抽身抱石沉江水。詹家少妇贼杀姑,骂贼不屈同姑死。
我歌苦节行,泪下哽咽悲不止。吾辈堂堂七尺躯,况作男儿把天纪。
清风岭,曹娥渚,长使志士哀千古。吁嗟乎詹家少妇前王女。
白云在亭上,清泉在亭下。我本山中人,来结亭前树。
云泉甘且冽,予心永终慕。尘机久未息,禅机当早晤。
芬华随高秋,淹留岁云暮。
鳌峰乌石宛相对,越王城中亦壮哉。正堪乘兴黄花节,况得消忧金粟台。
斜日远天寒雁到,绪风高树暮蝉哀。芙蓉冷落秋江净,故国惊心白发催。
延陵四月新水生,延陵江上送君行。行过长淮莫停耳,淮南淮北鹧鸪声。
客思苦不寐,惊心豺虎喧。
羽书秋后捷,鬼哭夜深魂。
岁月消残燹,风烟失故园。
彭城有弟妹,絺绤念温存。
太湖何潋滟,岁晏亦自好。长风西南吹,天水共皓皓。
遥峰七十二,恍恍红云岛。洞天在空濛,流水隔烦恼。
昔有绿毛翁,于此采玄草。至今白石床,风云为持保。
闻兹生古心,携舻事幽讨。良朋既同调,远客亦倾倒。
鼓桡乘鼋鼍,凌波撷蘋藻。汎汎景将入,默默意未了。
方壶不可问,沧海恨无早。归循去时路,木尽乾坤老。
鳌岭飘飘理巾舄,天风北来吹鬓毛。土花石黛自成锦,松枝海水相为涛。
空门闭云春寂寞,山鬼啸月夜萧骚。清斋白饭正着我,蒲团坐啸求吾曹。
小坐同吾子,荒斋寡四邻。林鸺鸣近夜,山月迥随人。
太乙青藜杖,先生乌角巾。中宵莫说剑,恐益鬓毛新。
西崦山前逢首夏,与君一笑共扁舟。已无梅花烂刺眼,赖有太湖清散愁。
晴日菰蒲鹅鹳下,远风波浪鱼龙游。酒酣忽忆鸱夷子,长日挂帆天汉流。
道人昔年屠赤虬,虬革中作云锦裘。授之素女制方舄,精比南海之轻绡。
鹖冠鹤氅言好逑,未有售者微其俦。余知尤物终非世所畜,化作双凫飞去从王乔。
低五岳,小六州,游汗漫,三千秋。更欲乘风观十洲,掉头太白山悠悠。
饥餐聚窟霞,渴饮清海沤。赤霄九万去一息,戾止岂负樊笼忧。
汉网恢恢羽猎愁,双凫双凫何处求。我亦从今理风翼,觅汝于昆崙顶上之椒丘。