送客身为客,思家怆别家。暂收双眼泪,遥想五陵花。
路远征车迥,山回剑阁斜。长安君到日,春色未应赊。
故人能爱客,秉烛会吾曹。家为朋徒罄,心缘翰墨劳。
夜寒销腊酒,霜冷重绨袍。醉卧西窗下,时闻雁响高。
悲风惨惨雨修修,岘北山低草木愁。
暗发前军连夜战,平明旌旆入襄州。
五营飞将拥霜戈,百里僵尸满浕河。
日暮归来看剑血,将军却恨杀人多。
龙绕旌竿兽满旗,翻营乍似雪中移。
中军一队三千骑,尽是并州游侠儿。
弱质人皆弃,唯君手自栽。藟含霜后竹,香惹腊前梅。
拟托凌云势,须凭接引材。清阴如可惜,黄鸟定飞来。
宝钿香蛾翡翠裙,装成掩泣欲行云。
殷勤好取襄王意,莫向阳台梦使君。
寒江近户漫流声,竹影临窗乱月明。
归梦不知湖水阔,夜来还到洛阳城。
山县秋云暗,茅亭暮雨寒。自伤庭叶下,谁问客衣单。
有兴时添酒,无聊懒整冠。近来乡国梦,夜夜到长安。
汉将归来虏(lǔ)塞空,旌(jīng)旗初下玉关东。
高蹄战马三千匹,落日平原秋草中。
将领们扫空敌营归来,高举旌旗直入玉门关东。
三千战马放蹄飞奔,冷冷的落日沉入平原秋草中。
汉将:唐朝的将领塞:要塞玉关:玉门关。