轻雷细雨香车共,紫竹林头霁色殊。带月流波光不去,远星隔岸接平芜。
燕尘重踏旧纷华,住近红墙识帝家。点检兴亡三百载,宫门老柏有栖鸦。
钿蝉金凤鄙时装,翠管银笺尽料量。多少痴儿争欲婿,一生知己属吴郎。
津桥送别意如何,每向晴川惜逝波。笑乐常思相见日,试谁强记读书多。
惭愧才华作庆宵,拥书摘艳宿相招。螺痕酒晕非吾好,不比明珠爱绿绡。
阶日晴翻红玉佩,春风抽出绿杨枝。千丝密意谁从解,一寸芳心独自持。
少小青蛾不识愁,相当花叶自绸缪。百年结恨相思子,别鹄分鸾未白头。
万里情殷山色外,一堤影乱柳光中。无私造物青青意,写到天然境自融。
不管弥天冷烧红,风温依旧碧茸茸。深幽穷巷无人迹,浓郁芳茵见化工。
剩水残山一局棋,世间甚处武陵溪。同为华夏分吴越,难答滕公事楚齐。
我自死心安朽腐,谁能系念到黔黎。家居洪浸今何日,涉想尧年未可稽。