舞衣初试惊鸿影,身是青娥,心是霜娥,每对清商唤奈何。
情场哀乐都尝遍,艳梦无多,热泪偏多,如此江山合放歌。
半生落落守寒毡。写风怀,弹尽商弦。无路诉相思,霜灯梦入壶天。
惊心处,锦瑟华年。旗亭去、还记双鬟按笛,泪咽尊前。
似深秋戎露,独鹤唳荒烟。
停鞭,欢场忍回首,花月地,换了山川。衰鬓倚西风,水国饱听啼鹃。
抱灵修,几误婵娟。白门便、重问乌衣影事,陌巷凄然。
算春愁酒病,哀乐付枯禅。
奉春定策关中壮,终南瑞气开千丈。走马杜樊乡,雄图冷汉唐。
出门西笑懒,日近长安远。天下几英雄,灞桥衰柳风。
灵台宝鼎今安在,秋风伊洛繁华改。我读两京篇,又思班孟坚。
名园兴废几,可惜伽蓝记。金谷野花红,铜驼荆棘中。
玉津园里花如雪,金梁桥外霜欺月。遗事恨宣和,两宫宵渡河。
龙亭寻旧迹,难觅花纲石。风雨过夷门,此中应有人。
巍巍南北高峰踞,出门便是西泠路。十里锦钱塘,四时宫草香。
湖山留旧物,天意还吴越。痛哭小朝廷,杭州作汴京。
凤凰台畔王侯籍,秦淮渡口莺花墨。弹指六朝安,只馀明故宫。
江南风月丽,齐筑长干第。此地惯偏安,黄旗北伐难。