夜寒幽梦飞来,小梅影下东风晓。蝶魂未冷,吾身良是,悠然一笑。竹杖敲苔,布鞋踏冻,岁常先到。傍苍林却恨,储风养月,须我辈、新诗吊。永以南枝为好。怕从今、逢花渐老。愁消秀句,寒回斗酒,春心多少。之子逃空,伊人遁世,又还惊觉。但归来对月,高情耿耿,寄白云杪。
广寒夜捣玄霜细。玉龙睡重痴涎坠。斗合一团娇。偎人暖欲消。心情虽软弱。也要人抟搦。宝扇莫惊秋。班姬应更愁。
蕙花老尽离骚句。绿染遍、江头树。日午酒消听骤雨。青榆钱小,碧苔钱古。难买东君住。官河不碍遗鞭路。被芳草、将愁去。多定红楼帘影暮。兰灯初上,夜香初炷。犹自听鹦鹉。
绾流苏,垂锦绶。烟外红尘逗。莫倚莓墙,花气酽如酒。便愁醺醉青虬,蜿蜿无力,戏穿碎、一屏新绣。谩怀旧。如今姚魏俱无,风标较消瘦。露点摇香,前度翦花手。见郎和笑拖裙,匆匆欲去,蓦忽地、肯留芳袖。
细风微月垂杨院。记年少、春愁一点。栖莺未觉花梢颤。踏损残红几片。长安共、日边近远。况老去、芳情渐减。屏山几夜春寒浅。却将因而梦见。
一片秋香世界,几层凉雨阑干。青天不惜烂银盘,借与先生为劝。
酒唤诗来酒外,人言身在人间,如何得似碧云间。且共嫦娥相伴。
冷截龙腰,偷_鸾爪,楚山长锁秋云。梅华未落,年年怨入江城。千嶂碧,一声清。杜人间、儿女箫笙。共凄凉处,琵琶湓浦,长啸苏门。当时低度西邻。天淡阑干欲暮,曾赋高情。子期老矣,不堪带酒重听。纤手静,七星明。有新声、应更魂惊。梦回人世,寥寥夜月,空照天津。
翦柳章台,问梅东阁,醉中携手初归。逗香帘下,璀璨镂金衣。正依约、冰丝射眼,更荏苒、蟾玉四飞。轻尘外,双鸳细蹙,谁赋洛滨妃。霏霏。红雾绕,步摇共鬓影,吹入花围。管弦将散,人静烛笼稀。泥私语、香樱乍破,怕夜寒、罗袜先知。归来也,相偎未肯入重帏。
草脚愁苏,花心梦醒,鞭香拂散牛土。旧歌空忆珠帘,彩笔倦题绣户。黏鸡贴燕,想立断、东风来处。暗惹起、一掬相思,乱若翠盘红楼。今夜觅、梦池秀句。明日动、探花芳绪。寄声沽酒人家,预约俊游伴侣。怜它梅柳,乍忍俊天街酥雨。待过了一月灯期,日日醉扶归去。
杏烟娇湿鬓。过杜若汀洲,楚衣香润。回头翠楼近。指鸳鸯沙上,暗藏春恨。归鞭隐隐。便不念、芳盟未稳。自箫声、吹落云东,再数故园花信。谁问。听歌窗罅,倚月钩阑,旧家轻俊。芳心一寸。相思后,总灰尽。奈春风多事,吹花摇柳,也把幽情唤醒。对南溪、桃萼翻红,又成瘦损。