振屐重来事已非,却灶清景不相逢。
明湖尽属盟鸥乐,夜月还惊化鹤归。
万里吴船空野水,百年庚宅尚斜晖。
醉哦昔日三高些,千载何人复见几。
展开阅读全文
夜中不成寐,卧觉风剡剡。
残寒卖馀勇,飞雪独万惨。
黎明卷新霁,旭日光晻晱。
穷阴得阳和,春气已先感。
负暝南轩下,余生亦云忝。
高门谁能走,蓬户镇常掩。
驰车听奔溱,庆语绝媚谄。
自甘守疏慵,岂复叹坎壈。
濡毫寄桑翰,隐几坐文毯。
台倾酒不竭,炉拥火始炎。
吐咏探清新,研书味真澹。
流光信难驻,华发那可染。
拊已欣有得,感是能无憾。
贞吉宜嘉遯,心享由习坎。
浮云易盈歇,神鉴常渊湛。
龟勉奉吾亲,力学深自贬。
野寺虽牢落,山僧亦自如。
幽栖娄虎空,灵迹近龙居。
地胜轩楹古,天寒草木疏。
凭高望城郭,把酒一唏嘘
屋上即青山,柴扉镇日嵌。
烟霞三径足,天地一身闲。
归去词堪和,间居赋右删。
箪瓢差自乐,高视眇尘环。
并州沈厚士,气质得天灵。
吴下留三祀,军中讲六经。
微云点霄汉,清月出要坰。
载鼓汾亭曲,令人识典型。
二仲相从共此遨,濛濛花气袭征袍。
几家绿暗藏深坞,一径红芳落野桃。
春色暗随流水去,客怀空逐暮云高。
临溪忽动秦源兴,应叹浮生何太劳。
柴门饶野兴,不逐世浮沉。
父子诗尽乐,山林木石心。
玩云聊晚句,卧雪拥寒衾。
又欲移家去,幽栖恐去深。
嗜书仍好古,为疊一生心。
搜抉无遗隐,幽龙不废吟。
云鸿渺何许,烟海浩滩寻。
怅望高深意,秋空起暮阴。
江上青山拥县城,江头结屋放歌行。
散人昔有陆钱望,处士今无补正平。
万顷云涛聊自赏,百年肝胆定谁倾。
休时适有扁舟与,趁得垂虹夜雪晴。
文学渊源百行馀,浮夸深陋汉相如。
性灵偏爱居山水,才大难堪奉简书。
毛义仕来身暂屈,扬雄老矣计全疏。
强颜微禄营甘旨,已约烟霞共结庐。