晨起盥栉罢,焚香默坐馀。
朝阳上窗户,寒雀下庭除。
隐几商清句,开椷阅素书。
吁嗟望尘客,徒解赋闲居。
文学渊源百行馀,浮夸深陋汉相如。
性灵偏爱居山水,才大难堪奉简书。
毛义仕来身暂屈,扬雄老矣计全疏。
强颜微禄营甘旨,已约烟霞共结庐。
江上青山拥县城,江头结屋放歌行。
散人昔有陆钱望,处士今无补正平。
万顷云涛聊自赏,百年肝胆定谁倾。
休时适有扁舟与,趁得垂虹夜雪晴。
嗜书仍好古,为疊一生心。
搜抉无遗隐,幽龙不废吟。
云鸿渺何许,烟海浩滩寻。
怅望高深意,秋空起暮阴。
柴门饶野兴,不逐世浮沉。
父子诗尽乐,山林木石心。
玩云聊晚句,卧雪拥寒衾。
又欲移家去,幽栖恐去深。
二仲相从共此遨,濛濛花气袭征袍。
几家绿暗藏深坞,一径红芳落野桃。
春色暗随流水去,客怀空逐暮云高。
临溪忽动秦源兴,应叹浮生何太劳。
并州沈厚士,气质得天灵。
吴下留三祀,军中讲六经。
微云点霄汉,清月出要坰。
载鼓汾亭曲,令人识典型。
短日一何急,寒宵不肯明。
霜寒那有梦,月落重伤情。
壁冻琴丝断,风惊烛泪盈。
微言忆王衍,达理悟庄生。
野寺虽牢落,山僧亦自如。
幽栖娄虎空,灵迹近龙居。
地胜轩楹古,天寒草木疏。
凭高望城郭,把酒一唏嘘
展开阅读全文
夜中不成寐,卧觉风剡剡。
残寒卖馀勇,飞雪独万惨。
黎明卷新霁,旭日光晻晱。
穷阴得阳和,春气已先感。
负暝南轩下,余生亦云忝。
高门谁能走,蓬户镇常掩。
驰车听奔溱,庆语绝媚谄。
自甘守疏慵,岂复叹坎壈。
濡毫寄桑翰,隐几坐文毯。
台倾酒不竭,炉拥火始炎。
吐咏探清新,研书味真澹。
流光信难驻,华发那可染。
拊已欣有得,感是能无憾。
贞吉宜嘉遯,心享由习坎。
浮云易盈歇,神鉴常渊湛。
龟勉奉吾亲,力学深自贬。