琼(qióng)楼玉宇。分明不受人间暑(shǔ)。寻常岂是无三五。惟有今宵,皓(hào)彩皆同普。
素娥阅尽今和古。何妨小驻(zhù)听吾语。当年弄影婆娑(suō)舞。妙曲虽传,毕竟人何许。
月中宫殿,分明不受到人间之事的变化,难得这不是寻常的十五天。只有在今晚,普天同庆这皓洁的月光。
嫦娥经历了古代到今天,怎能妨碍暂停下来听我说话?同一年事物随着影子起舞。妙曲虽然流传,毕竟不知道是什么地方的人。
琼:美玉;宇:房屋。指月中宫殿,仙界楼台。也形容富丽堂皇的建筑物。人间暑:人间之事。同普:普天同庆。
小驻:妨碍。弄影:谓物动使影子也随着摇晃或移动。
《醉落魄·丙寅中秋》是宋代郭应祥的一首词,这首词上片写景,借用月夜之间,描写普天下人渴望的团圆。
下片联想,由曲子想到人,是对人的一种思念。
涂黄仙子娇无力。秋花不敢争颜色。风物一番新。从今到小春。新词仍险韵。赓续惭非称。桃李寂无言。此花名独传。
诞辰迟似秋三日。草堂已有新凉入。鬓绿未全霜。欣然把一觞。吟松新纳禄。共享清闲福。两个老人星。君家难弟兄。
立春除夕,并为一日,此事今年创见。席间三世共团栾,随分有、笙歌满院。一名喜雪,二名饯岁,三则是名春宴。从教一岁大家添,但只要、明年强健。
春事到清明,过了三之二。秾李夭桃委路尘,太半成泥滓。只有海棠花,恰似杨妃醉。折向铜壶把烛看,且莫教渠睡。
琼苞玉屑,问天公、底事乱抛轻坠。城郭山川都一样,那得个般清气。谢女才情,如何只道,柳絮因风起。比梅差可,但无绿萼红蕊。坐上十客雄豪,颓然一老,草具相邀致。驱尽寒威凭酒力,买笑千金须费。谁办佳词,洛阳年少,笔下生新意。待添几盏,共君今夕同醉。
姑射仙人肌雪莹,笑他红紫纷纷。从教藏白后庭深。虬枝才破蕾,鼻观已遥闻。花正繁时春又暮,年华荏苒催人。惜花心事与谁论。长哦清绝句,目断古南云。
贺了生辰却贺冬。今年乐事又重重。寿香喷处芝兰馥,寿酒斟时琥珀浓。偕桂隐,到花封。迎长介寿恰三逢。明年此日称觞罢,稳上肩舆九里松。
生世逢端午,齐头五十番。一番须作一般看。又听竞船箫鼓、沸江干。不用丝缠臂,休将艾插门。及时蒲黍漫登盘。只恐岁华催促、鬓毛斑。