展开阅读全文
衙鼓簪绅动,灵椿荐寿醪。
吾君合尧舜,此日降伊皋。
盘诰文章老,丹青事丛牢。
乃朝尊柱石,千里辍钧陶。
民即讴歌借,霖应梦寐劳。
秦人下车乐,远迩赋崧高。
小桐才几尺,气压百岁樗。雨露意未饱,风月韵已孤。
凤凰肯寂寞,燕雀空踟蹰。天地有和气,想为桐之腴。
我愿刳作琴,献上九重居。坐使薰风还,虽死骨不枯。
雪里犹能醉落梅,好营杯具待春来。
东风便试新刀尺,万叶千花一手裁。
展开阅读全文
汴都峨峨在平地,宋恃其德为金汤。
先帝始初有深意,不使子孙生怠荒。
万艘北来食京师,汴水遂作东南吭。
甲兵百万以为命,千里天下之腑肠。
人心爱惜此流水,不啻布帛与稻粱。
汉唐关中数百年,木牛可以腐太仓。
舟楫利今百于古,奈何益见府库疮。
天心正欲医造化,人间岂无针石良。
窟穴但去钱谷蠹,此水何必求桑羊。
展开阅读全文
斸得西山骨,磨砻露斑驳。
凝结一何怪,形模万难学。
直疑彩云根,又讶紫珉璞。
中瘦皱蛟腹,外文灼龟壳。
冷剖清泉肝,{左禾右总}搘老鳌脚。
坚方君子性,清纯圣人朴。
有气当补天,无霞应并瑴。
定渍盘古苔,想漏神农药。
堪作梦寐宝,尤是炎蒸托。
眠月病头愈,横风酲肺濯。
珊瑚侈可唾,陶甄脆堪扑。
夜深魇鬼惊,昼冷诗魔愕。
首惬无俗梦,心清去烦恶。
蕲簟方敢友,蜀筇良可攫。
何必檄愈风,何必文驱瘧。
质任儿女嗤,顽宜僮仆谑。
枕流固迂诞,籍糟徒落魄。
润生审将雨,辉发疑有珏。
髑髅庄生狂,虎魄宋武薄。
欲鑱中郎铭,文章体犹弱。
欲秘淮南书,神仙志非乐。
我疑混沌矿,谁与砻窍凿。
可作甘寝舆,华胥诣冥寞。
子道足施为,我拙困婴缚。
已谋其巾履,行当老蒿藿。
子其乞我归,终焉卧云壑。
嗜好我已癖,须求子虽悫。
毡旧王固惜,瓢陋颜不博。
异时一经子,便当千金橐。
客退独摩拂,卧送山月落。
行绕墙边菊,踌蹰赏物心。
秋风应有意,明日是知音。
酒惜浮花醉,诗留把叶吟。
儿童欣佳节,撚蕊试黄金。
清泉数斛关幽事,坐见镜中鱼往来。
浮萍蚀尽秋月面,霜为一磨如匣开。
床前一尺二尺泉,床后三枝五枝树。
眠闲图似在家山,梦魂不使东南去。
吴儿心着吴山深,终南满目不自慰。
有时蝉蜕书几边,梦到五湖千里外。
秋成想见香租入,菊露枫胶密几脾。
日日山僮扫红叶,蜂衙知是主人归。