凛烈寒威战碧苍,萧萧原野尽荒凉。秾桃嫩李纷零落,独看青松不避霜。
晋室倾颓事莫当,鸡声啼起铁肝肠。
诸君漫洒新亭泪,好向中原识范阳!
为爱戴安道,翛然到竹轩。寒云流古堞,绿水涨名园。
一阵秋过雁,三声啼断猿。主人何处去,不敢漫题门。
小憩依丹壑,萧骚别洞天。枫林疏落雁,萝径乱呼蝉。
客路馀千里,乡心还半年。前津望不极,迢递隔湘烟。
千里漳江道,何年罢远征。已看三月暮,况是客中情。
远水烟迷树,孤峰雨带城。长歌怜短铗,愁逐野潮生。
我本自怀抱,知君更不犹。沉深类有道,淡薄若无求。
月醉梅花国,歌清郢水秋。偶因君下榻,却忆旧南州。
百折苍苔路,松风为扫除。林馀捣药鸟,池有听琴鱼。
命酌倾云液,分题简玉书。遥知烟路近,行矣驾飙车。
地扼全齐要,门通万里船。临流荫高柳,隔水听鸣蝉。
荇带拖残雨,莲衣落暮天。何人继芳躅,开径扫花毡。
猎猎北风动,天涯雪色新。瑶阶不受日,琼树向先春。
远水相思夜,空山独卧人。一枝春寄否,珍重慰情亲。
土尘飞不尽,四野扑衣来。侧想罗浮上,梅花应尽开。
何人翻雪浪,有客傍瑶台。为问溪桥水,骑驴日几回。