何来一片。看陂陀十里,绿云遮遍。枯处仍留,折后还连,难断平生未见。
去年卧病新开市,曾互约、愁心漫展。谁教汝、杂茁漫天,缭乱今忧昨怨。
欲把情根移去,看此山辽阔,是何真面。小院谁家,如此骄阳,不借浓荫羃掩。
角灯纵伴篮舆急,又一卷、一枝细验。恨者番、贼火无谬,下手先秋妄剪。
人生冉冉浑无定。昨日筵前今日病。芳筵病榻等闲身,转眼钗钿惊已剩。
阿侬自圣清狂甚。敲遍阑干寻旧讯。漫言不见隔年人,一个当前看玉镜。
倦情只索胡床卧。辗转人一个。抛书重上一枝烟。烟里何人冉冉掠云前。
书奴烟婢扶吾醉。了却平生事。此情谁欲令人知。堕瓦颓墙伴我暂来时。
飘摇茎影渺。訄书名逸,太玄思杳。师友平生,魂梦寝门长绕。
曾记汝南豪语,只枚叔、纷披古抱。却还道。当年文赋,江东独妙。
老来乱后相逢,任歌乐残山,上清斜照。键户高谈,依旧俊游年少。
擪笛听歌几处,莫算是、龟年重到。知己少。天涯酒襟诗料。
隔夜西风未散,对山宿雾争霏。晨朝无事出门时。
墙头双燕在,溪岸一竿垂。
记得年前初到,曾随仙女逶迤。云英嫁去再来迟。
意中明月在,还是饮当归。
六月半,避贼到南冈。绝涧猿身危挂树,残山雁字懒随阳。
日长心更长。
昏昏睡,无事起仍忙。人爱劣书题纸背,僮收断句入诗囊。
小令更荒唐。
幽人静石湾头住。山鬼来时,人石呼曾记。忘却腰围身作度。
文章瘦了疑谁去。
我来径入南山路。不见南山,只见南山雾。多为神留文豹许。
开眸总望玄玄处。
若为看去光应少,如此婵娟。一样缠绵。莫负青天碧海缘。
尺书不寄凭卿语,非缺难圆。似说清蟾。怎把成桥鹊意传。
香泉细注。问是何人行乐处。何况凝脂。杨妃昨夜妒西施。
灵湫知否。物色如卿应自丑。今日微凉。侵入离人总断肠。
桂林深处危楼,词人空有当年宅。而今宋玉,临江换得,杉湖清绝。
况邓同乡,郑朱同轨,风流都歇。问谁标词派,家园子弟,知重大,还和拙。
钟缶新声何别,便惊人、孤怀难说。平生只在,悲秋庚子,伤春吴越。
三十六年,荆驼几许,未烦躬阅。傥魂归同赏,残桃断苇,淡烟寒月。