板舆游乐地,经晋复经燕。岂料言归日,翻成永别年。
堂虚春草合,机冷夜灯悬。欲问三迁事,慈容隔九泉。
卧牛山前春草肥,华阳宫外雨霏霏。主人侵晓踏青去,日暮家童扶醉归。
巩洛移官日,荆襄过里年。郡符分旧虎,江树听新蝉。
河内人虚借,关东政久传。行经五柳宅,一为吊先贤。
草堂琴鹤伴孤清,睡足西窗梦不惊。短发未须愁杜甫,浊醪元自识渊明。
青松翠竹盘桓地,北海南山颂祷情。长忆寿筵歌吹里,夜深灯火乱春城。
十日春无一日晴,客堂沽酒莫辞倾。纸窗风信梨花雨,恼乱归心是此声。
梦里神交几见亲,画中还比梦时真。岁寒心事东风面,人与梅花一样春。
月宫清冷桂团团,岁岁花开只自攀。
共在人间说天上,不知天上忆人间。
意气凭凌一当百,关西儒生五陵客。
少年学书复学剑,老大蹉跎双鬓白。
门下诸生半赐麻,闺中小妇犹炊麦。
布衣东来谒天子,春日醉卧长安陌。
陌头花絮夕纷纷,琼阁如天隔紫云。
浩歌翩然却归去,眼底谁是平原君。
忆在先朝日,曾沾侍从恩。
鸾舆归寂寞,凤质俨生存。
夕日昏阡树,春风长涧蘩。
祠官如可乞,长奉泰陵园。
放马野田草,路回登古原。
鸡鸣桑下屋,牛卧雨中村。
薄日浮山影,长桥下水痕。
煌煌中使出,束帛向陵园。