茫茫彭蠡口,隐隐鄱阳岑。
地涌三辰动,江连九派深。
扬舲武昌客,发兴豫章吟。
不见垂纶叟,烟波空我心。
下山鼯鼠啼,藤竹使人迷。
多谢东林月,殷勤过虎溪。
谷寺怜幽密,兹楼表丽观。
烟云连壑动,竹树入门寒。
独往迷前径,凭高迟所欢。
时闻有清磬,遥出暮林端。
昔送宫车出,长悲西雍门。
今来寒食节,独望灞陵园。
杳杳仙城闭,萋萋封树繁。
当时侍从客,恸哭几人存。
频年摇落寄边州,无赖今晨强出游。
从教乌帽欺人发,不耐黄花乱客愁。
自叹南浮客,崎岖驿岭遥。
川途澹斜日,钲鼓送扬桡。
水势含沧海,山形折落潮。
夷墟不可问,徒使旅心摇。
展开阅读全文
我车驾言迈,将子城之隅。
岂无他人亲,惓恋心自知。
握手一为叹,忽忽从此辞。
驱车何迢迢,迢迢复迟迟。
匪我车轮迟,行子有所思。
登高望河水,河水何弥弥。
褰裳欲涉之,俯首以踟蹰。
孤杨生河干,袅袅何差差。
民生失俦匹,恻尔令心悲。
展开阅读全文
壮士乐长征,门前边马鸣。
春风三月柳,吹暗大同城。
芦沟桥下东流水,故人一樽情未已。
胡天飞尽陇头云,唯见居庸暮山紫。
羡君鞍马速流星,予亦孤帆下洞庭。
塞北荆南心万里,佩刀长揖向都亭。
闻上巴江峡,黄牛峡最迟。
君听流水意,何似陇头悲。
远下吴江向霅川,高秋风物倍澄鲜。
幹緌菰叶翠相乱,锦石游鳞清可怜。
邮渚挝频津吏鼓,渔歌唱近使君船。
吴兴岘山足胜事,汉水襄阳空昔贤。