时来不自意,宿昔谬枢衡。翊圣负明主,妨贤愧友生。
罢归犹右职,待罪尚南荆。政有留棠旧,风因继组成。
高轩问疾苦,烝庶荷仁明。衰废时所薄,只言僚故情。
展开阅读全文
门绪公侯列,嫔风诗礼行。松萝方有寄,桃李忽无成。
剑去双龙别,雏哀九凤鸣。何言峄山树,还似半心生。
永叹芳魂断,行看草露滋。二宗荣盛日,千古别离时。
竟罢生刍赠,空留画扇悲。容车候晓发,何岁是归期。
缟服纷相送,玄扃翳不开。更悲泉火灭,徒见柳车回。
旧室容衣奠,新茔拱树栽。唯应月照簟,潘岳此时哀。
日暮荒亭上,悠悠旅思多。故乡临桂水,今夜渺星河。
暗草霜华发,空亭雁影过。兴来谁与晤,劳者自为歌。
君有百鍊刃,堪断七重犀。谁开太阿匣,持割武城鸡。
竟与尚书佩,遥应天子提。何时遇操宰,当使玉如泥。
秪役已云久,乘闲返服初。块然屏尘事,幽独坐林闾。
清旷前山远,纷喧此地疏。乔木凌青霭,修篁媚绿渠。
耳和绣翼鸟,目畅锦鳞鱼。寂寞心还间,飘飖体自虚。
兴来命旨酒,临罢阅仙书。但乐多幽意,宁知有毁誉。
尚想争名者,谁云要路居。都忘下流叹,倾夺竟何如。
指涂跻楚望,策马傍荆岑。稍稍松篁入,泠泠涧谷深。
观奇逐幽映,历险忘岖嵚。上界投佛影,中天扬梵音。
焚香忏在昔,礼足誓来今。灵异若有对,神仙真可寻。
高僧闻逝者,远俗是初心。藓驳经行处,猿啼燕坐林。
归真已寂灭,留迹岂湮沈。法地自兹广,何云千万金。
缅然万里路,赫曦三伏时。飞走逃深林,流烁恐生疵。
行李岂无苦,而我方自怡。肃事诚在公,拜庆遂及私。
展力惭浅效,衔恩感深慈。且欲汤火蹈,况无鬼神欺。
朝发高山阿,夕济长江湄。秋瘴宁我毒,夏水胡不夷。
信知道存者,但问心所之。吕梁有出入,乃觉非虚词。
山祇亦望幸,云雨见灵心。岳馆逢朝霁,关门解宿阴。
咸京天上近,清渭日边临。我武因冬狩,何言是即禽。
落日催行舫,逶迤洲渚间。虽云有物役,乘此更休闲。
暝色生前浦,清晖发近山。中流澹容与,唯爱鸟飞还。
征鞍穷郢路,归棹入湘流。望鸟唯贪疾,闻猿亦罢愁。
两边枫作岸,数处橘为洲。却记从来意,翻疑梦里游。