辙迹陈家巷,诗书孟子邻。偶来乘兴者,不值草玄人。
契是忘年合,情非累日申。闻君还薄暮,见眷及兹辰。
赠我如琼玖,将何报所亲。
石室先鸣者,金门待制同。操刀尝愿割,持斧竟称雄。
应敌兵初起,缘边虏欲空。使车经陇月,征旆绕河风。
忽枉兼金讯,非徒秣马功。气清蒲海曲,声满柏台中。
顾己尘华省,欣君震远戎。明时独匪报,尝欲退微躬。
设险诸侯地,承平圣主巡。东君朝二月,南旆拥三辰。
寒出重关尽,年随行漏新。瑞云丛捧日,芳树曲迎春。
舞咏先驰道,恩华及从臣。汾川花鸟意,并奉属车尘。
昔者河边叟,谁知隐与仙。姓名终不识,章句此空传。
迹为坐忘晦,言犹强著诠。精灵竟何所,祠宇独依然。
道在纡宸眷,风行动睿篇。从兹化天下,清净复何先。
宝筵延厚命,供帐序群公。形胜宜春接,威仪建礼同。
晞阳人似露,解愠物从风。朝庆千龄始,年华二月中。
辉光遍草木,和气发丝桐。岁岁无为化,宁知乐九功。
汉王思钜鹿,晋将在弘农。入蜀举长算,平吴成大功。
与浑虽不协,归皓实为雄。孤绩沦千载,流名感圣衷。
万乘度荒陇,一顾凛生风。古节犹不弃,今人争效忠。
将相有更践,简心良独难。远图尝画地,超拜乃登坛。
戎即昆山序,车同渤海单。义无中国费,情必远人安。
他日文兼武,而今栗且宽。自然来月窟,何用刺楼兰。
南至三冬晚,西驰万里寒。封侯自有处,征马去啴啴。
时来不自意,宿昔谬枢衡。翊圣负明主,妨贤愧友生。
罢归犹右职,待罪尚南荆。政有留棠旧,风因继组成。
高轩问疾苦,烝庶荷仁明。衰废时所薄,只言僚故情。
展开阅读全文
门绪公侯列,嫔风诗礼行。松萝方有寄,桃李忽无成。
剑去双龙别,雏哀九凤鸣。何言峄山树,还似半心生。
永叹芳魂断,行看草露滋。二宗荣盛日,千古别离时。
竟罢生刍赠,空留画扇悲。容车候晓发,何岁是归期。
缟服纷相送,玄扃翳不开。更悲泉火灭,徒见柳车回。
旧室容衣奠,新茔拱树栽。唯应月照簟,潘岳此时哀。
日暮荒亭上,悠悠旅思多。故乡临桂水,今夜渺星河。
暗草霜华发,空亭雁影过。兴来谁与晤,劳者自为歌。