见书恨不见斯人,见后翻令自杀身。
毕竟立心多惨刻,少恩莫怨虎狼秦。
百年家学妙兵机,知彼犹怜己未知。
绝爱奇功成砍树,何缘卫足不知葵。
智谋断国灼蓍龟,自比留侯果是非。
一死人言缘史事,谁知谋泄为南归。
万里冥鸿惜羽毛,安车虽聘邈难招。
清名自足高天下,岂独南州擅得高。
匹夫爱国献昌城,力说刘扬十万兵。
颠沛单车良得助,邯郸假意不难平。
七十城收一笑间,当时气势擅强燕。
区区莒墨何难下,自是君王不永年。
霸上孤军势莫支,鸿门一剑事尤危。
射阳不与留侯旧,楚汉兴亡未可知。
独憾荆卿剑术疏,虎狼到手不能除。
何如博浪挥椎者,远击犹能中副车。
一举灰飞赤壁船,托名助汉岂私权。
如何不放蛟龙雨,欲断刘家一脉传。
眼空朝市爱山林,放浪登临寄笑吟。
毕竟趋荣成异代,耻秦空抱鲁连心。