楠瘿作尊容斗许,拥肿轮囷元媚妩;肯从放翁来住山,谁云置身不得所?山房寂寞久不饮,作意欲就梅花语。
我病鲜欢花更甚,日暮凄凉泣残雨。
人生万事云茫茫,一醉常恐俗物妨,正须仙人冰雪肤,来伴老子铁石肠。
花前起舞花底卧,花影渐东山月堕。
瘿尊未竭狂未休,笑起题诗识吾过。
月行南斗边,人归西郊路。
水风吹葛衣,草露湿芒履。
渔歌起远汀,鬼火出破墓,凄清醒醉魂,荒怪入诗句。
到家夜已半,伫立叩蓬户。
樨子犹读书,一笑慰迟暮。
冠盖尘沙得我憎,脱巾聊喜发鬅鬙。
素娥东涌行空阔,清吹南来扫郁蒸。
团扇正闲看破墨,矮床欹卧怯文藤。
扁舟归去应尤乐,莫羡金盘赐苑冰。
昔我作屋时,趣欲庇风雨。
茆茨寒自刈,条枚细相拄。
庳湿生蚍蚽,得暖森翅羽,摧挠自栋梁,朽败连柱础。
邻父为我言:努力谋安处,土坚瓦可陶,步近木易取。
岂知七十翁,沈痼久未愈,身世如浮沤,家舍真逆旅,一床居易足,十岁敢自许。
且当复其初,浩歌卧环堵。
病侵腰膂两经秋,欲下绳床不自由。
客至难令三握发,佛来仅可小低头。
安禅还我闲蒙衲,怒气从渠勇挟輈。
亦欲署门还嬾去,死生贵贱本悠悠。
枯蓬万里寄飘风,晚落江头号放翁。
冉冉流年秋镜里,悠悠残梦晓笳中。
扫除药裹病良已,弃置酒杯愁自空。
闲处固应容老子,卧看年少起新丰。
斯世元知少赏音,道存何恨死山林。
半生去国风埃面,一片忧时铁石心。
闲看断云成小立,偶穿修竹得幽寻。
故人已到梁州未?尺纸东来抵万金。
漫道江南倚寺楼,岂如烟雨弄扁舟。
并刀不翦清愁断,楚练难縻白日留。
湖上采菰甘似蜜,街头买酒滑如油。
金丹九转何时毕?且对梅花一醉休。
萧寺久不到,偶来幽兴长。
螘穿珠九曲,蜂酿蜜千房。
雨过山横翠,霜新橘弄黄。
年衰道不进,珍重一炉香。