吾诗满箧笥,最多夜雨篇。
四时雨皆佳,莫若初寒天。
纸帐白于毡,纸被软于绵。
枕傍小铜匜,海沉起微烟。
是时闻夜雨,如丝竹管弦。
恨我未免俗,吟讽劝雕镌。
南朝空阶语,妙建安前,意谓夺造化,百世莫比肩;安知梧桐句,乃复与并传。
夜雨何时无,奇语付後贤。
齿牙摇动鬓毛疏,四壁萧然卧草庐。
急雨声酣战丛竹,孤灯焰短伴残书。
壮心未减从戎日,苦学犹如觅举初。
自笑坚顽谁得似?同侪太半已丘墟。
世事从来惯见,吾生更欲何之。镜湖西畔秋千顷,鸥鹭共忘机。一枕苹风午醉,二升菰米晨炊。故人莫讶音书绝,钓侣是新知。
我校丹台玉字,君书蕊殿云篇。锦官城里重相遇,心事两依然。携酒何妨处处,寻梅共约年年。细思上界多官府,且作地行仙。
从宦元知漫浪,还家更觉清真。兰亭道上多修竹,随处岸纶巾。泉冽偏宜雪茗,粳香雅称丝莼。然一饱西窗下,天地有闲人。
朱朱白白不禁吹,老未忘情作许悲!瑞锦已残犹有梦,明霞初散可无诗?人应偷样传图本,天亦收香付蜜脾。
荣悴相寻君看取,晓来青子已团枝。
金鸭馀香尚暖,绿窗斜日偏明。兰膏香染云鬟腻,钗坠滑无声。
冷落秋千伴侣,阑珊打马心情。绣屏惊断潇湘梦,花外一声莺。
若耶北与镜湖通,缥缈飞桥跨半空。
陵谷双迁谁复识?我来徙倚暮烟中。
檐角楠阴转日,楼前荔子吹花。鹧鸪声里霜天晚,叠鼓已催衙。
乡梦时来枕上,京书不到天涯。邦人讼少文移省,闲院自煎茶。
檐角楠阴转日,楼前荔子吹花。鹧鸪声里霜天晚,叠鼓已催衙。乡梦时来枕上,京书不到天涯。邦人讼少文移省,闲院自煎茶。