野老家风子未知,天教甫里出孙枝。
遍游竹院寻僧语,时拂楸枰约客棋。
是处登临有风月,平生扬历半宫祠。
即今个事浑如昨,唤作朝官却自疑。
历尽人间行路难,老来要觅数年闲。
供家米少因添鹤,买宅钱多为见山。
池面纹生风细细,花根土润雨斑斑。
借舂乞火依邻里,剩酿村醪约往还。
夜作看花梦,朝赋饮酒诗,吾梦固忘矣,诗亦聊自欺。
荒园无隹花,牵牛漫疏篱。
给酒月四斗,一觞难屡持。
悲欢有定数,未至谁得知?愿从大钧问:一笑在何时?
外泽里常粗,元知似瓠壶。
仕因无援困,学为背时孤。
轩盖愁城市,风烟落道途。
它年游万里,不必念归吴。
僻学论交少,贫居卜地偏。
不逢方谢事,垂老旋希僊。
兀兀醒如醉,昏昏昼亦眠。
却惭农与圃,一饱饯余年。
天公大度一何奇,养此无能老白痴。
宿疾闲愁俱扫尽,美餐甘寝更无时。
蛙鸣庭草何曾问,水半门扉亦不知。
道似婴儿犹有恨,小轩风月独哦诗。
清心不醉猩猩酒,省事那营燕燕巢。
惟有著书殊未厌,暮年铁砚亦成凹。
华子中年百事忘,嵇生仍坐嬾为妨。
病於荣宦冥心久,老向端闲得味长。
对客欲谈还愦愦,读书才过已茫茫。
青缣帐暖黄紬稳,聊借东庵作睡乡。
岁月推迁万事非,放翁可笑白头痴。此生竟出古人下,有志尚如年少时。
僻学固应知者少,长歌莫问和予谁。自嘲自解君毋怪,老大从人百不宜。
宦途至老无余俸,贫悴还如筮仕初。
赖有一筹胜富贵,小儿读遍旧藏书。