小雨霏霏旋作晴,北窗清润绿阴成。
却缘政拙文书少,卧听帘栊燕子声。
日日来寻坡上梅,枯槎忽见一枝开。
广寒宫里长生药,医得冰魂雪魄回。
我行忽百里,送客亦已空,傅子独眷眷,旦暮随此翁。
谢之不肯去,瘦马冲北风,泥溅及马臆,霜飞逼裘茸。
茅店得小语,慨然念年凶,不作儿女悲,道义相磨砻。
我归亦何为,鱼鸟愁池笼。
君乃台阁人,鸾凤仪笙镛。
若耶遶青山,天禄摩苍穹。
此别各努力,出处何必同。
疾病侵壮年,发恐不及白;偶赖针石功,寓世成久客。
行年垂七十,霜雪纷满帻,耳目虽已衰,亦未与人隔。
濯缨千顷湖,送老五亩宅。
大布缝长衫,东阡复南陌。
平生崖异每自笑,一接俗人三祓除。
惟有白鸥真我客,尔来底事向人疏?
三驿未为远,衰翁愁出门。
贪程多卒卒,失眠每昏昏。
天大围平野,江回隔近村。
何时有余俸,小筑占云根。
白发今年一倍增,闭门养此老无能。
牛羊被野霜天晚,禾稼连云岁事登。
未午舂炊余脱粟,乍寒包裹有粗缯。
自怜未废诗中业,父子蓬窗共一灯。
缥缈云边罨画楼,空蒙雨外木兰舟。
谁知老子清狂甚,独占城南十里秋?
长空露洗玻璃碧,紫金之盘径三尺;忽看擘地出人间,桂树扶疏如淡墨。
揽衣独立镜湖边,风露万顷秋渺然;开帆讵必入东海,骑鲸便可追飞仙。
冰壼玉瀣侵骨冷,醉看孤鸾舞清影。
夜阑归舍人已眠,却倩天风为吹醒。
老人日夜衰,卧起常在背。
窗间一编书,终日圣贤对。
东皋客输米,粲粲珠出碓;南山僧饷茶,细细雪落磑;吾儿亦解事,稀甲自鉏菜。
一饥既退舍,百念皆卷旆。
闲身去俗远,澄念与道会。
宿痾走二竖,美睡造三昧。
挂冠反布韦,上印谢银艾。
庭中石苍然,此客真度外。